Kwarkowa materia znowu zaniedbana. Bardzo. Na tę chwilę, rzeczywistość mnie nieco przerasta, na szczęście nie mam czasu, coby się martwić. Czuję jednak, że muszę wziąć kilka dni wolnego, bo organizm zaczyna się buntować. Pewnie wtedy zaatakuje mnie depresja z migreną pospołu i piorun wie, co tam się jeszcze wylęga w łamiących kościach
, ale zanim zwali mnie z nóg, obiecuję, że wynagrodzę moim ślicznym zwierzaczkom, że biegają po chałupie jak zaniedbane bezpańskie pieski a opiekunka tylko sprawdza czy mają żarełko i pełne poidełka. To naprawdę dzielne i kochane stworki- tak zaniedbywany człowiek, obraziłby się i pokazywał fochy. A one cieszą się na mój widok i nie widzę wcale, by jakoś specjalnie szkodniczyły. Grzeczne dzieci. Stefek z Blokowiska, nawet sam robi porządki na swojej półce: kiedy wracam do domu, na podłodze leżą wywalone zużyte szmatki, więc nawet nie muszę się zastanawiać który łaszek do wymiany. Szczególnie jestem im wdzięczna, że są zdrowi
.Sprzątać, ani robić zdjęć też nie mam czasu, ale jak już w końcu za odkurzacz złapałam, to śpiewająco mi poszło, bo ....
pod takim czujnym reżyserskim okiem, nie mogło przecież inaczej (dopóki nie zobaczyłam Dara na tym krześle, o tym jego talencie nie wiedziałam... 
)
Mogę nawet przypuszczać, że nie miałyby wtedy żalu z tytułu zaniedbań czasowych... 
! Zjadłaś pewnie coś ciężkostrawnego i stąd koszmary....
- jak pozwolą, to i zdjęcie im strzelę.