Wczoraj odszedł mój Zbigniew...Był bardzo dzielny ale stwierdziłyśmy z mamą i wetem, że nie będziemy Go dalej męczyć...wszyscy mówią, że żył i tak długo bo prawie trzy lata..ale dla mnie to zdecydowanie za krótko...był moim pierwszym szczurem,gdy Go wzięłam od koleżanki nie miałam pojęcia o warunkach jakie powinien mieć, o towarzystwie...pamiętam moje zdziwienie gdy zaczął się wybielać...albo jak mój młodszy brat podarował Mu domek z klocków Lego....mój narzeczony nie lubił szczurów ale gdy Zbiniu wskakiwał na pręty klatki gdy go widział od razu zawładnął jego sercem...Nie mogłam się opanować gdy patrzyłam na Jego dogasające ciałko...
Przepraszam futrzaczku kochany, że tak późno dowiedziałam się o warunkach jakie powinieneś mieć...mam nadzieję, że chociaż te parę ostatnich miesięcy Twojego życia były szczęśliwe...dostałeś przyjaciela i większą klatkę....Leszek nie może się odnaleźć cały czas szuka Cię po klatce...nie doczekałeś się nowej klatki,miała być nowym domkiem dla Ciebie i Lesia...Moje słońce mam nadzieję, że teraz jesteś szczęsliwy...Przepraszam, że nie zdecydowałam się na dalszą walkę ale nie mogłam patrzyć jak się męczysz i cierpisz...mam nadzieje, że mi wybaczyłeś
:*
