Duet pełnojajecznych: Bolek i Lolek oraz inne moje gadziny

[Mucha321]

Oj.. to smutna historia El Hóróna.
Rozumiem Cię, bo sama staram się zsocjalizować samca Brown Norwaye i spooooro roboty przede mną, bo on nie współpracuje. a 19 (?) chłopa, to dopiero wyzwanie.
Przepraszać mnie nie masz za co. Za dobrą decyzję, którą podjęłaś kierując się przede wszystkim dobrem chłopców? To świadczy o Twojej odpowiedzialności. w Twojej sytuacji zrobiłabym zapewne to samo.


Zuzka, wyczochraj Alexa i Marty'ego od ciotki Muszki. Wybacz, że zaśmieciłyśmy Ci temat ale obserwowałam tę trójkę rodzeństwa od samych narodzin i zawładnęli moim sercem. Żałuję, że ostatecznie nie zamieszkali u mnie ale.. wierzę, że im dobrze u Ciebie.

[alken]

dobrze wiedzieć że matrixowi chłopcy w końcu znaleźli ostateczną przystań. pamiętam ile nerwów mi (i nie tylko mi) zeżarła ta cała sprawa...

[Nietoperrr...]

No,to wreszcie chłopaki znalazły swoją przystań!Też miałam pomóc w adopcji matrixowych chłopaków,ale w ostatniej chwili nie wyszło...
Zuzka,nietoperkowa przesyłka leci za moment do Ciebie(z małym gratisem,bo to dla matrixowych chłopaków)

[zuzka-buzka]

Dziękuję Ci bardzo, Wam wszystkim dziękuję. Chłopaki wyczochrane. Dosyć szybko się przyzwyczajają. Marty bardzo lubi mizianko, wczoraj leżał w kącie klatki, drzemał, a ja go za uszkiem przez pół godziny drapałam. Alex też dosyć to lubi, ale woli w swoim hamaczku leżeć. Rozumiem ich, jeszcze boją się mnie, w końcu mieszkają u mnie od soboty...

Tak, ja też niemiło wspominam tę akcję... Wszystko działo się na gwałt, jak najszybciej, a szczurki z pewnością to przeżyły. Miałam przygarnąć Autisia i Mrocznego, ale rodzice się nie zgodzili... Teraz już jest dobrze, uspokoiło się to, chłopaki zostaną już u nas na zawsze. Powtórzę to już chyba tysięczny raz, ale... cudowni są. Mama co chwileczkę podchodzi do klatki i mówi "co robią moje słodziaczki kochane?". A ponoć się ich brzydzi...

[zuzka-buzka]

Wczoraj usiadłam na małym krzesełku przy klatce, otwarłam drzwiczki i przysunęłam się, że wychodząc z klatki, trafiali na moje kolana. Trochę po mnie połazili, próbowali zwiać przez górę klatki , ale dotknąć się nie dali. Wspinali mi się po brzuchu, ale jak dotknęłam, to wielka panika, tragedia. Zwiewali od razu do klatki. A póki na nich nie patrzyłam i zajmowałam się lekturą, był spokój.