Moderator: Junior Moderator
mój TŻ zaciągnął mnie tam podstępem. też nie chciałam iśćzyberka pisze:Jak ktoś zna dobry sposób na zmotywowanie to czekam
boje się kolejnych Ogonów. tzn boję się ich odejścia. nie wiem czy jestem gotowaMaszka pisze:A co powiesz na to? http://schronisko.com/?pgs=15
Na własnej skórze przekonałam się, że właśnie możliwość dania domku szczurom w potrzebie, pomoc im, widok radosnej mordki, zachęcającej do zabawy starsze, te "poważne" szczury, widok jak stadko się odmładza, jak młodziak dodaje energii, tym starszym, jest najlepszym sposobem na wyjście z dołku. Nie chodzi tu o zapomnienie o naszych małych przyjaciołach, tych ważnych - o nich nie da się przecież zapomnieć. Mi to pomaga, bo dochodzę do wniosku, że ta śmierć nie była tak bardzo bezsensowna, że szczurek oddał miejsce innemu w potrzebie, że teraz kolejny ma przed sobą szczęśliwe życie. Może to zabrzmi dziwnie, może, ale ja tak to widzę, jest mi tak łatwiej. Pewnie potrzebujesz jeszcze czasu i jest to zrozumiałe. Mam jednak nadzieję, że jakieś adopcyjne szczurki będą miały jeszcze szanse zamieszkać w tak dobrym domku, wypełnionym miłością do Ogonów, jak Twój! 
Re: Ogoniaści Poznaniacy
ostatnio babka w tramwaju prawie by sobie nogi połamała jak nas zobaczyła, biegła z drugiego końca tramwaju jakbym miała jej uciec. ja rozumiem ciekawość,sama bym pewnie też spojrzała i byłoby mi żal ale niektórzy przesadzają... jeszcze te ich komentarze ("a po co?", "na co?" "nie lepiej...?")
w pon lekarz ,ciekawe co powie. )
