Ostatnimi czasy rzadko bywałam na tym forum,
jednak naszła mnie ogromna chęć przybliżenia wam mej skromnej osoby, oraz zwierzaków które na co dzień mnie otaczają.
Otóż od najmłodszych lat w moim domu były zwierzęta, a ja mimo mojego, dość młodego wieku, zostałam ochrzczona przez rodziców mianem "zwierzęcej mamusi".
Aktualnie jestem dumną posiadaczką dwóch psów (owczarek niemiecki Bard i przesympatyczny kundelek Ares),
szczurków (Siwa i Sadza), ptaszka (wróbel australijski - zeberka, zwany Czyścioszek), oraz popieliczek afrykańskich (Mord i Mimi).
Sama muszę przyznać, że troszkę się tego nazbierało.
Prócz tych zwierzaków przez mój dom przewinął się jeszcze jeden owczarek niemiecki, chyba 6 zeberek, królik, świnka morska, myszoskoczek, myszki oraz szczurek, który niedawno odszedł...
Myślę, że w pełni pochwaliłam się swoimi pupilami.
Jednak nie dyskryminując żadnych zwierzaków i tak muszę przyznać , że jak na razie szczuraki rządzą.Pozdrawiam.
Oj, tyle się u nas dzieje, że nie wiem od czego zacząć. 
). Ale cieszę się, bo od czasu "choroby" bardzo mi zaufała. Pozwala przewrócić się na plecki i głaskać. 
Po sprzątnięciu klatek biegały po stole na którym one stoją. Kiedy Sadza tylko pojawiła się w zasięgu wzroku Siwej, ta zaraz, uciekała do klatki. Sadzy w końcu też udało się wejść do dużej klatki i Siwa zaczęła szaleć. Jak tylko młoda się do niej zbliżała, ta zaraz uciekała w drugi kąt. Dodatkowo odwracała się do niej tyłem i "kopała" tylną łapką (trochę jak koń). Szybko wyciągnęłam młodą i włożyłam do jej klatki. Siwą zaczęłam uspakajać, ale nawet do mojej ręki przez jakiś czas nie miała zaufania. Kiedy wyciągałam ją z klatki całą sztywniała i wyginała grzbiet. Dopiero po chwili głaskania się uspokoiła. Przeszukałam już forum i nie umiem znaleźć takiego przypadku. Proszę więc o jakąś odpowiedź. Może ktoś z was już tak miał? Może to związane ze śmiercią Grubej? 
