Żył 2 lata i 2 miesiące, pod koniec swojego szczurzego życia nowotwór znów się pojawił, w brzuszku, urósł w bardzo krótkim czasie do wielkości jajka, ostatni tydzień był straszny dla niego. Musieliśmy go karmić, podawać wodę i myć, oślepł, ale nadal był wesołym, pełnym werwy, wspaniałym ogonkiem.
Trafił do nas z Julkiem i Filipem w marcu tego roku. Trzy przestraszone ogonki, chore, osłabione, strachliwe. Iwan był największą wredotą w stadzie. Pamiętasz syneczku? Urąbałeś mnie w palca na dzień dobry, Marka gryzłeś jeszcze tydzień temu nawet. To była wielka przyjaźń, miałeś u nas dobrze, ciepły hamaczek, tunel, pełna miska i Twoje ulubione płateczki. Zawsze pierwszy przy misce, zawsze pierwszy przy wyjściu z klatki.
Jak pomyślę o Tobie to się uśmiecham, byłeś wyjątkowym szczurem. Tęsknimy za Tobą, ale wiemy, że już nie cierpisz.
[*] dla Ciebie Aniołku
