Od 3 dni mieszkają u mnie Edwinek i Leonek. Maja po ok. pół roku, uratowane przed wężem czy jakoś tak. Adoptowałam je z DT. Leonek jest nieśmiały i wrażliwy, nie wiem, z czego to wynika. Może kiedyś, jak był mały nie obchodzono się z nim delikatnie i teraz wszystkiego się boi? Edwinek z kolei ma na wszystko wylane, nie boi się niczego, namiętnie wącha i łazi wszędzie bez żadnych oporów.
Szczurki popiskują, szczególnie w nocy, gdy jest szczyt ich aktywności. Zauważyłam, że Edwinek potrafi odepchnąć Leonka od jedzenia. Leonek też czasem dominuje Edwinka - widziałam jak kładł mu się na głowie, przygniatał go i coś popiskiwał, jakby chciał mu pokazać, gdzie jego miejsce. To popiskiwanie jest szczególnie niepokojące w nocy, bo nie chce mi się (bo śpię snem sprawiedliwego
)do nich wstawać i nie wiem, czy przypadkiem się nie pogryzły (?). Rano sprawdzam czy nie mają ranek.Pierwszy raz mam 2 szczury na raz w 1 klatce, więc takie zachowania to dla mnie nowości.
Jestem na etapie oswajania zwierzaków z nowym otoczeniem. Z Edwinkiem nie ma problemów, poza tym, że trzeba za nim zdążyć, szybki jest
Leonek początkowo b. się bał, robił od razu pod siebie, gdy lądował 2m od klatki, na łóżku. Pomogło wyciąganie go razem z Edwinkiem - chyba udziela mu się jego spokój czy też "mam wylane, nie boję się" Na razie tyle, do zobaczenia!
Skoro szczurki mieszkają razem już od dłuższego czasu, znają się, to nie sądzę, żeby nagle u Ciebie zachciało im się pogryźć 
Jeśli faktycznie Edwin był tak agresywny, warto było rozważyć kastrację, to już chyba lepsze niż samotność... 