Kłucie idzie dobrze (jak na kłucie), w czym duża zasługa lekarza, który bardzo sprawnie utacza z Humbaka kropelki. Oczywiście na samopoczucie chorego niewielki ma to wpływ – nadal jest drżącym głazem tyle, że pogodzonym ze swoim losem...
Na szczęście są też apanaże - po kłuciu jedziemy razem do pracy, gdzie Humbak wcina kaszki i inne „fistaszki”. Jest nawet coś tak wyborowego jak normalna karma... no...
labofeed... 
(na angielskich stronach polecają cukrzykom szczurzą karmę o stałych wartościach odżywczych i chyba właśnie na taką przejdziemy całkowicie jak tylko dojdziemy do ładu z tą insliną, darując sobie koszatkowe wiórki).Po pracy podjeżdżamy na kolejne kłucie i potem jeszcze wieczorne. Po południu zazwyczaj Humbak jest wyczerpny, w dzień nie pośpi wiele, bo raz że głosy i ludzie, dwa, że i ja go co rusz budzę zagądając. Ale jak złapie trochę drzemki jest szansa, że wieczorem odrodzi się Humbaczydło kicające, chętne do tarmoszenia, rozglądające się za spódniczkami...
A co ! niech będzie dziś trochę z pożycia dziewczyńsko-chłopakiego:
Jego początki sięgają wiosny, jak to razu jednego Pan we fraku oraz Aszelun Aszeluński, ze wzgędu na rosnące obłości obojga, dostali zaproszenie na randkę. Spotkanie nie poszło źle, wręcz...
(konieczny zoom na minę Hugonka 
)Po tym jednym razie - nie pamiętam, może przez zbyt napiętą atmosferę u chłopaków, czy nie widziałam specjalnie sensu – plan został zarzucony.
Kto chciał wrócił do rutyny randkowania dachowego:
które, trzeba przyznać, też było niezłą rozrywką
ale zawsze pręty...
Natomiast po ostatnich sterylkach, jeszcze większej liczbie obłości
,oraz pewnej stagnacji, która się wkradła w świat dziewczyn zwłaszcza - projekt „randka” odrodził się !Ze strony chłopców oczywiście entuzjazmu - który przejawia się dosyć prosiaczkowym pochrumkiwaniem - nie brakuje.
Z dziewczynami, które owym prosiakom muszą stawić czoła, bywa różnie.
Największą chłopczycą okazała się ?! - Ascheluna !
Aszelunek w młodości jak to dziecko podpatujące ze swojego ubocza inne dzieci bawiące się w piaskownicy - jako dojrzała kobietka złapała wreszcie wspólne fale z dziewczynami, lecz z chłopcami – jeszcze lepiej ! Jako jedyna nie ma problemu z samczą bezpośredniością, nawet jeśli mi się wydaje, że zbytnio ją turbują i porywam w azyl - to wcale nie chce do klatki, tylko śmiało do chłpców wraca, wśród nich się przechadzać, za nos ich wodzić. Przewrócona - powstanie, winne chłopackie karczycho przeczesze i podrepce swoim kaczuszkowatym krokiem. Swobodna, na luzie 
Aguty, Horpyna i Harfa, w zależności od humoru - kiedy chłopców jest zbyt dużo naraz „boli je głowa” i głośno - oraz nogami - to obwieszczają, ale jak im dać czas na przestawienie się z dziewczyńskiego bezpiecznego grona na bardziej rozemocjonowane chłopackie, dać jakiś koc, jakiś przyczułek na przetrzymanie pierwszego chłopców naporu – dalej ich obecność nie jest już wielkim problemem. Choć nie jest też z taką naturalnością traktowana jak przez Asche.
Co do Stanzy i Frondy (zwłaszcza Frondy) - te póki co nie wierzą w dobre intencje gatunku męskiego
kilka zdjęć:
Humbak z Aszeluną - „o mój rozmarynie ..”
Biesa (Biesu ! - jak to chłopię jest szczęśliwe mogąc gonić za króliczkiem/ami - w ilości każdej
) spełnienie marzeń wyszło mu naprzeciw z rury
i było trochę trudne do ogarnięcia
ale tu jesteśmy już za pan brat
Humbak dziś oprowadzający Aszeńkę po swoim królestwie: „...a tu robimy kupę...”
potem położył się zmęczony, ale branki pilnował
Dobrze,że powód tej miny rura tajemniczo skrywa 
) 
