Od zawsze byłam miłośniczką zwierząt, zwłaszcza tych puszystych, jednak najczęściej kierowałam swe uczucia na psy (patrz pseudonim - Inuki to japońskie słowo oznaczające szczenię). Jednak kiedyś, gdy miałam zaledwie 10 lat dostałam do ręki małą puchatą kulkę - Sally. Nie wiedziałam wtedy jeszcze wiele o szczurach, a moją wyrocznią w tym temacie była pani z zoologa, która jak się okazało po latach również miała niewielką wiedzę. Dopiero później dowiedziałam się, że potrzebują one towarzystwa. Po jej śmierci minęło parę lat, potem zmarł mój pies - sunia, która od dziecka była moją najlepszą przyjaciółką. Po ich odejściu bałam się przygarniać kolejne zwierzę i tak całe liceum przetrwałam mając kontakt jedynie z czworonogami znajomych. Ale w ciągu ostatniego roku powoli zaczęłam dojrzewać do tego, by znów mieć pod swym dachem czworonożną istotkę. Pozostało pytanie: jaką?
Początkowo myślałam o psie, ale chwilowo nie mam na to warunków. A chciałam, by zwierz był inteligentny i towarzyski, skory do nauki. Więc wybór padł na szczura.
Chciałam się odpowiednio do tego przygotować, dlatego też zaczęłam czytać to forum, pisane czasem przez amatorów, a czasem przez bardziej doświadczonych hodowców, ale na pewno przez miłośników tych kochanych zwierzątek. W między czasie przeglądałam ogłoszenia o szczurach do oddania i używanych klatkach na sprzedaż. Planowałam jeszcze trochę poczekać z adopcją szczura, gdy trafiłam na dość makabryczną informację: pewien człowiek chciał oddać szczurka jak najszybciej, a w innym wypadku uśpić. Musiałam zdecydować się w ciągu jednego popołudnia, a z doświadczenia wiedziałam, że w tak krótkim czasie nie da się znaleźć domu zwierzakowi. Ale przygarniając go musiałabym też zdobyć klatkę, akcesoria, jedzenie i drugiego szczura, a mój budżet był dość ograniczony. Nie mogłam też prosić o pomoc rodziców - i tak sporo płacą obecnie za moje korepetycje przedmaturalne. W tej nieprzyjemnej sytuacji poratowała mnie użytkowniczka Nudziara, która gotowa była oddać komuś pod opiekę Łatkę wraz z klatką i wyposażeniem z zastrzeżeniem, że potrzebuje ona towarzystwa. Zaproponowałam jej, że mogę zaopiekować się nią i połączyć ją z odratowaną szczurzycą.
I tak od poniedziałku mieszkam w jednym pokoju ze Stelą i Łatką, które doskonale razem się dogadują (widzieliście kiedyś skuteczne łączenie, które trwało jakieś 5 minut i obyło się bez bójek i kłótni? ;p )
Stela (widoczna na avatarze) zdążyła już się oswoić i powoli tworzy się między nami typowa więź łącząca zwierzątko z opiekunem. Łatka jest bardziej nieśmiała wobec ludzi, ale wierzę, że małymi kroczkami również ją uda się oswoić i niedługo będzie spać mi na kolanach miziana po brzuszku
Co do mnie samej... Cóż, jestem 18-sto letnią miłośniczką zwierząt i pasjonatką biologii, która, jeśli dobrze pójdzie, od października stanie się studentką weterynarii
Miło mi Was wszystkich poznać i mam nadzieję, że dzięki Wam uda mi się stworzyć maluchom jak najlepsze warunki a w przyszłości może i moja wiedza okaże się dla kogoś przydatna?
Wszystko się okaże, na razie chcę Was wszystkich powitać i serdecznie pozdrowić wasze Ogonki!
Inuki
