Ogólnie to Wirus okazał się takim małym zbrodniarzem, okazało się, że pręty w mojej tymczasówce są za szeroko rozstawione i musiałam zmienić mu klatkę
Nie chciałam, żeby utknął z głową przy próbie ucieczki. Widać, że nie do końca pasuje mu obecna sytuacja, mam nadzieję, że szybko się do nas przyzwyczai 
Co do Kaviego, trochę negatywnie mnie wczoraj zaskoczył. Dałam mu do powąchania Wirusowe szmatki - tak dla poznania zapachu. Kavi przy obwąchiwaniu się napuszył, zaniepokoił, a potem olał. Po jego wybiegu wzięłam na siebie Wirusa, żeby się nie co oswoić. Ruchliwy jest okropnie, mimo swojego wieku w lepszej kondycji niż mój haszczak
Trochę posiedzieliśmy, pogadaliśmy, jest bardzo przyjacielski i nie boi się dotyku, choć nie przepada za braniem w dłonie. Nie boi się też mojego kota Kaaja, będę musiała uważać, żeby nie odgryzł mu nosa Zdecydowanie woli sobie biegać luzem niż siedzieć w swojej tymczasówce.Kavi widząc z klatki, że coś innego biega po pokoju był obruszony. Latał po klatce napuszony i zdezorientowany, więc kiedy już odeskortowałam Wirusa do klatki postanowiłam wypuścić jeszcze na chwilę Kaviego, żeby znów poznał obcy zapach i się uspokoił. Niedoczekanie. Jak tylko Kavi poczuł zapach kaptura na moich rękach, napuszył się do rozmiarów wielkiej kulki (takiego entreenowego Pixela
), zasapał i... złapał mnie za rękę zębami. Za skórę na grzbiecie, nie mocno, jednak na tyle, że przebił mi skórę. Na szczęście puścił mnie, gdy go chwyciłam, ale chodził przez chwilę i fukał. Ja też go ofukałam i schowałam do klatki za karę. Na noc zrobiłam im zamianę klatek, Kavi reaguje na zapach Wirusa oburzeniem, więc na razie nie doszło do spotkania. Tak jak mówiłam, zaplanowałam to na jutro, chłopki wylądują w wannie i mam nadzieję, że nie będzie cyrków. Trzymać więc kciuki, bo mój mały, niezdarny haszczak okazał się niezłym złośnikiem 
