szczury.org

ej, krzyżacy nie są źli. przyjemnie się czyta, jak się pominie opisy.
a pewne rzeczy trzeba znać, by burakiem nie być i tyle.

mnie w tym roku czeka iliada i potop.

To wszystko to małe piwo w porównaniu z Cierpieniami młodego Wertera. Nie trawię tej książki, jak babcię kocham, nie trawię.

Cierpienia młodego Wertera to była jedna z niewielu książek - lektur którą przeczytałam bez bólu a nawet z przyjemnością

A ja obecnie czytam "Jak powstała bomba atomowa" Richarda Rhodesa.

Właśnie skończyłam kilka książek Jurgena Thorwalda, mianowicie "Stulecie chirurgów", "Tryumf chirurgów", "Kruchy dom duszy", "Pacjenci" oraz "Stulecie detektywów". Są niezłe , w ciągnęły mnie i poszłam za ciosem. Teraz muszę jeszcze zorganizować gdzieś kolejne cztery tegoż autora...
Polecam

Ulica Rajskich Dziewic Barbary Wood .
Książka naprawdę świetna Ciągnie się kilkadziesiąt lat. Są to opowieści dwóch kobiet na przemian pisane. Amiry - Kairskie, dużo można się dowiedzieć ciekawego, oraz Yasminy pierwotnie Kair, potem USA Książka przypadła mi do gustu, naprawdę fajna.

Przeczesujemy z przyjaciółką zbiory rodziców

"Cierpienia..." były jedyną dłuższą lekturą, którą przeczytałam przez 2 lata szkoły średniej Szybko, miło i przyjemnie sie czytało

A teraz 'Lalka'. Gdyby nie to, że tak strrrasznie mi sie nie chce czytać, to może i by mi sie spodobała... Mam niecałe 2 tygodnie na przeczytanie tych 600 stron. Niby dużo czasu (Pottera przeczytałabym w tym czasie 4 razy ), ale pewnie i tak dzień przed omawianiem będe czytała streszczenie, bo będe w połowie książki

a pewne rzeczy trzeba znać, by burakiem nie być i tyle.

Lan , jak ty to zgrabnie ujęłaś


Ja ze snomizmu usilowalam pzeczytac kilka ksiazek , miedzy innymi Ulissesa i w poszukiwaniu stracenego zasu , no i sie poddalam a krzyzakow czytalam w podstawowce z zapartym tchem.

Lalk czytalam kilka razy - az zaczelam sie lapac ze w zasadzie znam ja na pamiec i dalam sppokoj. Prus byl moim ulubionym pisarzem , teraz tez jest , ale ma szersze towarzystwo

A ja sobie ściagnęłam stosy Kingów przez wakacje... I będę musiała je spowrotem wszystkim pooddawać bo mam w cholere lektur!

aż mnie naszło - w związku z tematem dobroci z nadwrażliwców [pogaduchy].

żeby pogawędzić o "Pannie Nikt" z ewentualnymi fanami - chyba, że jest nas za mało

kto lubi? co w niej lubi? po co do niej wraca [jest dołująca bądź co bądź] jak dalece oddaje dziewczęcą młodość? itede.......

Byłam tą ksiażką zafascynowana od pierwszego przeczytania w wieku lat bodajże 15 , obecnie mi z racji wieku przeszło, ale książkę znam niemal na pamięć. A zafascynowała mnie w niej wielowymiarowość: historia o dojrzewaniu, rozważania o wierze, wątki o zaprzedaniu duszy diabłu, o zaparciu się siebie...to wątki, które mogę wymienić na szybko, ale jest tego więcej. Moim zdaniem Tryzna doznał chyba jakiejś wyjątkowej iluminacji, jak to pisał, czego nie można powiedzieć o jego innych powieściach...

a ja lubię do dziś.
ten styl - zauważyłaś, jak prosto, prostymi hemingwayowskimi wręcz zdaniami "mówi" marysia na początku?
a potem jak styl staje się coraz bardziej wyrafinowany?

mnie zastanawia jedno. [uwaga, zdradzam treść książki]

pamiętasz, jak kasia po śmierci ojca nie była kasią? dżigi powiedział, że dawno ją zjadł, prawda? i w zębach dłubał.
ta sama kasia mówi potem, że to wszystko stało się z powodu śmierci ojca i w ogóle... a to dziwne, czyżby dżigi wtedy kłamał?

no i - brrrrr pamiętasz ten opis, jak marysia nawaliła się drinkiem i poszła po tekst angielski ze snu? jak czuła, że coś się w nią wślizguje i układa jej w kościach, i potem nie wiedziała jak się co nazywa.....?

Bardzo lubię postać Kaśki Bogdańskiej, z tym jej całym bólem tworzenia, Dżigim i desperacką odwagą...
'Jaka Kasiu? Jaka Kasiu? Dawno już twoją Kasieńkę zjadłem...'
I to liczenie zębów u Dżigiego - tak naprawdę to ludowy sposób na rzucenie uroku (tak jest np. u Kosińskiego w 'Malowanym ptaku'), ale jak inaczej mogłaby powstrzymać diabła prosta Marysia?

Język się zmienia razem z Marysią, ja osobiście bardzo lubię te rodzinne sielankowe sceny typu zbieranie ziemniaków, czy rozmowy Marysi z matką i rodzeństwem. Dobry kontrast dla tych scen absurdalno-odrealnionych, albo niegrzecznych zabaw Marysi i Ewuni.
'Panna Nikt' to niesamowita książka. Dziwna, niepokojąca wręcz. Dobra. Ale co zrobił z tego Wajda? Przecież ten anioł biegający ze świetlówką to było jakieś totalne nieporozumienie...

fu fu fu, wajda tak to spartolił....
dobór aktorów rządzi. sama marysia jeszcze ujdzie, chociaż krótkich włosów nie mogłam darować, poza tym to nielogiczne - w książce mama marysi bierze ewę za chłopaka, bo ma krótkie włosy, a tu nagle pozwala na krókie marysi??
kasia i ewa filmowe................ jedna koszmarny paszczak w okularach jak talerze [po cholerę??? w książce nie było bryli, za to były piękne włosy, nie mogli jej chociaż peruki zawdziać??]
i ewa.... ta no, czesia z klanu.... zamiast pięknej, śniadej, czarnowłosej i krótkowłosej ewki...


o, o tym liczeniu zębów to nie wiedziałam
kasię też baaardzo lubię.
ale scenki rodzinne są odrażające, takie przaśne, ta jej matka do odstrzału... no i tatuś, który marysię chciał pobić... straszne to było. przecież ona jak miała pięć lat musiała się niemowlęciem opiekować - to było chore. kąpała go nawet. i ten "fajny, miły" tadziu - masakra. "uważaj, żebym ciebie też nie gwizdnął.....", i jak udawał, że strzela do ptaka..... po co?

Wczoraj skończyłam czytać książkę pt."Tkaczka Pieśni" Andrew Norton Książka genialna polecam gorąco

chyba Andre Norton?