szczury.org

Skunksik pisze:Boli mnie jak czytam, że moje Maleństwo (Usia) jest same w klatce. Zawsze była najłagodniejsza z całego stada - ledwo też przeżyła bo matka ją odrzucała a ja podrzucałam pod cyca Zawsze to ona obrywała - pewnie dlatego teraz chce awansować w hierarchii. Wydaje mi się, że za szybko próbujesz je połączyć - moje łączyłam kilka tygodni.

Uważam, że to nie fair, że chcesz ją oddać bo wziąłeś nowego szczurka. Ona do Ciebie trafiła z siostrą - i nie ukrywam, że miałam nadzieję, że tak zostanie. Jasne, nie narzucę Ci tego bo nie mam takiej możliwości. Ale coś mi obiecałeś...

Akurat jeszcze decyzja nie zapadła, że ją oddamy, będziemy robili wszystko, żeby dziewczyny się połączyły. Na wybiegach biega z siostrą i Łatką, z nimi akurat dogaduje się bezproblemowo. Co nie zmienia faktu, że jej ataki na dwa, niczemu niewinne szczury, są dla mnie sporym szokiem.

Pewnie, żal by było rozdzielać siostrzyczki. Jak wyglądają te bójki? Czy są obrażenia? Jeśli nie ma ran, może warto po prostu nieco poczekać?

katkanna pisze:Jak wyglądają te bójki? Czy są obrażenia? Jeśli nie ma ran, może warto po prostu nieco poczekać?

Bójki są jednostronne, jednak ran żadnych nie było, przynajmniej fizycznych. Jednak podjęliśmy decyzję, że przeczekamy, Usia siedzi z dziewczynami w klatce i jest zadziwiająco spokojna. Ignoruje dwie nowe, nie zwraca nawet uwagi, gdy wykradają z górnej półki marchewki.

Skoro nie ma krwi, to faktycznie warto poczekać. To wygląda na zwykłe walki o dominację, a nie agresję. Może po ustaleniu hierarchii sytuacja się unormuje. Można też spróbować połączyć dziewczyny ponownie.

Teraz jest komedia, bo w klatce leje się każdy z każdą. Usia na dzień dobry rzuciła się na Plamkę, ale ostro oberwała i teraz już czuje do niej respekt, nie ma mowy o atakach z jej strony, więc tu sytuacja opanowana (i na to liczyłem, bo znam na tyle Usię, że wiem, że srogi łomot wystarczy, żeby się uspokoiła). Z kolei Fasolka obrywa od każdej po kolei, nawet najbardziej pokojowo nastawiona Łatka jej wkopała. Z jednej strony Fasolka ma to na własne życzenie, bo zaczyna z dziewczynami, prowokuje je, to nic dziwnego, że taka mała pchła potem jest rozstawiana po kątach. Ale Usia wciąż bez powodów ją atakuje, a ta jak zwykle się nie broni. Martwi mnie to, chociaż przyjęliśmy taktykę, że póki nie ma krwi i latającego dookoła futra, to bez względu na to, jak agresywne są walki, nie ingerujemy. Na wybiegach jest spokój, więc o tyle dobrze, dopiero w klatce mamy sajgon. Ale z drugiej strony mam nadzieję, że takie porządne lanie, jakie co jakiś czas dostaje Fasolka, nauczy ją, żeby nie zaczynać z większymi i silniejszymi od niej szczurami. Bo do bitki to ona pierwsza, ale potem darcie ryja, że ktoś ją zdominował. Mimo wszystko Usi trzyma się z dala, a i tak obrywa od niej najmocniej. Najgorsze jest to, że Fasolka nie ma wstępu na hamak zajmowany przez "starą gwardię", tzn Łatkę, Kluskę i Uszatkę, bo od razu dostaje potężny łomot od tej ostatniej. Plamka za to może wejść, chociaż nie korzysta z tej opcji, póki co trzyma się na uboczu. W ogóle jest trudnym przypadkiem, z klatki nie pozwoli się wyjąć, bo od razu drze ryja i ucieka. Jakikolwiek dotyk ze strony człowieka to dla niej wielka krzywda. Chociaż, jak stoję przy klatce albo wsuwam palce przez kraty, to nie ucieka. Ba, wręcz jest zaintrygowana zachowaniem pozostałych dziewczyn, które lecą do mojej ręki jak głupie licząc na jakiś smakołyk albo czochranie Na wybiegach też jest lepiej, wchodzi na nogi, na ramię, biega z dziewczynami. W klatce zachowuje się jak inny szczur. Ale małymi kroczkami na pewno ją zresocjalizujemy i udowodnimy jej, że mizianie jest fajne Z resztą, jak bierze od nas dropsy przez pręty, to i tak już jest znaczna poprawa

A tu trzy zdjęcia z dzisiaj

Kluska cierpliwie znosiła Fasolkę, gdy ta chodziła po niej przez dobre 5 minut, żeby znaleźć wygodne miejsce do poleżenia w tle Plamka, która potraktowała miseczkę na jedzenie jako świetne łóżko, przez co musimy sypać dziewczynkom żarcie na półkę


Zbliżenie na śpiocha. Na początku spała niesamowicie czujnie, jakikolwiek ruch był w stanie ją obudzić, jak zdała sobie sprawę, że w klatce jest bezpieczna, śpi jak zabita


I na koniec Fasolka, która musi wszystko papugować i najwidoczniej lubi służyć za czyjąś poduszkę

Jakie śliczne a pierwsze zdjęcie to naprawdę, mistrzyni drugiego planu Tak smutno trochę jak czytam że fasolka to taka Omega w stadzie że jest choćby popychadłem, ale jak mówisz sama się o to prosi

kaka958 pisze:Jakie śliczne a pierwsze zdjęcie to naprawdę, mistrzyni drugiego planu Tak smutno trochę jak czytam że fasolka to taka Omega w stadzie że jest choćby popychadłem, ale jak mówisz sama się o to prosi

W większości przypadków owszem, jedynie Usi nigdy nic nie zrobiła, wystarczy że znajdzie się w polu widzenia i od razu obrywa. No cóż, ktoś musi być na dole w hierarchii, szkoda tylko, że tak często obrywa łomot. Ale wyrobi się, to mały szczurek, ma zaledwie półtora miesiąca, jak urośnie może zacznie się bronić. Zadziorna jest, może z wiekiem przyjdzie też siła i umiejętności i kto wie, może jeszcze pogoni nasze samiczki Póki co alfą jest Kluska i to chyba nieprędko się zmieni

Myślę że masz rację jak ona już, wszystkie zaczepia to potem jak nabierze siły to im się odpłaci

Ja na razie nie mam takich problemów moje dziewczynki o nic się nie kłócą

To z Plamki niezła zawodniczka, skoro ustawiła Usię do pionu Może by trochę samemu podominować małą rozbójniczkę?

katkanna pisze:To z Plamki niezła zawodniczka, skoro ustawiła Usię do pionu Może by trochę samemu podominować małą rozbójniczkę?

Plamka już na dzień dobry udowodniła, że potrafi się bić jak mało która nasza samiczka Jak tylko trafiła do klatki, Klucha uznała, że musi nowej pokazać, kto rządzi, więc się na nią rzuciła i co się stało? Kluska, nasza alfa, do tego silna, wylądowała na plecach i to w jak efektowny sposób Plamka chwyciła ją przednimi łapkami i przerzuciła niczym zapaśnik Kluska wyraźnie zszokowana uznała, że trafiła na trudną rywalkę i musiała się z całych sił starać, żeby nie stracić przywództwa. Walka była niezwykle zacięta, ale skończyła się powaleniem Plamki na plecy.

Potem na Plamkę rzuciła się Usia, jeszcze na wybiegu i szybko została sprowadzona do parteru. Rozeszły się i tyle było z ich walki. Inaczej to wyglądało w klatce, tam Usia nie chciała ustąpić, więc Plamka nią rzucała jak szmacianą lalką, po czym Usia zwiała na samą górę i nie chciała wychodzić z hamaka przez następne kilka minut. Teraz jak widzi Plamką, to albo się odwraca i idzie w drugą stronę, albo ignoruje. Cieszy mnie to, bo wiem, że dziewczyny już się prać nie będą.

Na chwilę hierarchia wygląda tak: Kluska ---> Łatka/Plamka (chociaż obstawiam Łatkę, mimo że dziewczyny nigdy się nie biły) ---> Uszatka ---> Fasolka

Dogadają się Jak widzicie zbyt częste bójki, możecie sami panny obalać na plecki, to im powinno ostudzić zapał.

Mi się zdaje czy w żeńskich stadkach częściej się biją i bardziej pilnują hierarchii? Z wyjątkiem moich bo one się nie biją Na pewno ciekawie było obserwować te walki aczkolwiek ja bym się troszkę obawiała

katkanna pisze:Dogadają się Jak widzicie zbyt częste bójki, możecie sami panny obalać na plecki, to im powinno ostudzić zapał.

Niewiele to daje, uwierz mi

kaka958 pisze:Mi się zdaje czy w żeńskich stadkach częściej się biją i bardziej pilnują hierarchii? Z wyjątkiem moich bo one się nie biją Na pewno ciekawie było obserwować te walki aczkolwiek ja bym się troszkę obawiała

Akurat w przypadku większości walk nie odczuwam strachu, bo wiem, że nic poważnego się nie stanie. Jedynie kiedy Usia leje Fasolkę bez powodu mam stracha, ale do tej pory nic, poza ranami psychicznymi, jej się nie stało. Po prostu teraz mała na widok Uszatki piszczy albo ucieka.

Ja już dawno nie miałam szczurów więc trochę bym panikowała na początku Ale jak już pisałam moje się nie biją więc się nie mam co bać ani co oglądać

Dzisiaj ujrzałem najwspanialszy widok na świecie - wszystkie pięć samiczek leżało razem na półeczce: na samym dole Usia, w nią wtulały się Łatka i Plamka, na samej górze siedziała Fasolka, a obok się uwaliła Klucha. Żałuję, że nie zrobiłem zdjęcia, bo widok był naprawdę wyjątkowy Mam nadzieję, że teraz będzie już tylko lepiej