szczury.org

Tak łopatą przez łeb z każdej strony...Żeby to choć złych ludzi dotyczyło,a to te moje kochane łapinki dotyka...
Dziewczyny,mocy Wam życzę i tak z całych sił kciuki trzymam za te Tosinowe stworki,choć u mnie teraz ciężko z pokładami mocy.Jutro zły dzień u nas będzie.
Ale za Was trzymam ile mogę.

Nie ma już Tosi, był czas żeby walczyć i przyszedł czas żeby oddać jej oddech ..


Malachit teraz cała energia leci już tylko do Ciebie. Kciuki bo dopóki u Ciebie jeszcze jakiś Tosiak to jakby u wszystkie były

Niby byłam przygotowana.Bo na kredyt od dawna.Ale tak mną potargało mocno jakoś,to przecież Tosine dziecię...
Tosieńka,ta moja takie cudnie ciepłe uczucia pozostawiła,ta Twoja wredotką była,ale to jednak Tosia Tosi...Mały berbeć u mnie i włóczykij po domkach w dorosłym życiu.Borsuczek,zadzior.
Tak coraz smutniej.
Ale dziękuję Ci Ewuniu za ten dom pełen tolerancji i przymknięcia oka na charakterność.Za stado.Za serce do tej podobno paskudy
A taka grzeczniutka od nas wyjeżdżała!
I cieszę się,że miejsce zostawiła po sobie zapełnione
Dziękuję

Taki był jej testament , myślę że Ona już w ostatnich dniach nie chciała tu być, Nawet nie spała w klatce tylko ze mną .. bo oddech , tlen był luksusem ... Nie zostawiła dziury czy wyrwy w sercu tylko dokładnie je wypełniła i nie uciekła tylko tam zamieszkała .. Jest z nami nadal i wciąż. Była specyficzna .... Ile to razy siedziała w transporterku za karę !! Bożesz .. ile razy patrzyła się tymi ślepiami spod byka na człowieka !! ale za to w tych jej oczach wielgachnych , czarnych i bezdennych było zawsze : Nie chciałam .. samo się ugryzło .. Kochasz mnie ?
W jej miejsce przyszła tez taka cholera wymagająca wiele wkładu w wychowanie ale wierzę że tak jak Tosia ; szczury wychowane przez nią bedą najlepszą rodziną jaką znam .. moją rodziną a ona w końcu panią damą , matroną stada !
Tosia -teraz jesteśmy już spokojni w sercu gdzie mieszka jest dużo tlenu ..

Dzisiaj musiałam pomóc odejść Luśce... do guzów doszła jakaś infekcja, nie chciała dać się wyleczyć, Lulu strasznie schudła, miała problem z oddychaniem... i mimo słabego ciałka do końca lizała po palcach, do końca chciała spacerować - choć dzisiaj... dzisiaj już była zmęczona, patrzyła na mnie tak... już nie chciała musieć łapać powietrza przez pyszczek...
I chociaż po cichu liczyłam, że dane jej będą trzecie urodziny, to i tak żyła długo i mam nadzieję szczęśliwie.
Cieszę się, że była ze mną - jeden z bardziej proludzkich szczurów, jakie znałam.

Przykro mi bardzo Malachit...
Pięknego wieku dożyła moja "wnusia".
Smutek po Tosi został mi ciągle ten sam,teraz dochodzi smutek po jej dzieciaczkach,przecież tyle się wymiętoliłam każdego z osobna jak były malutkie...
Ech...Każde z nich jakiś kawałek ludzkiego serca zabrało ze sobą.