szczury.org

Barbara Rosiek "Pamiętnik Narkomanki"

wróciłam do animal liberation singera i może zdążę pochłonąć zanim zacznie się sesja

yss, a nie widział ci się Jonathan jako scenarzysta filmowy ? ( "Durne serce" , Salamandra ). Ja żałowałam , że tak szybko się czyta...
A teraz dostałam thriller prawniczy , debiut W. Lashnera ...500 stron...

a ja dorwałam się od "fight clubu" chucka palahniuka ciekawa lektura nie powiem. aczkolwiek po tym, ile razy widziałam film, to nie jest dla mnie nic zaskakujące ani nic nie robi na mnie takiego wrażenia skoro nawet cytaty się powtarzają... jak skończę będę próbowała przeczytać Historię Filozofii co sobie obiecałam jakiś czas temu

unipaks, jako scenarzysta może tak, bo pisze takim "stylem" że zęby bolą.
wczoraj przeczytałam "poza ciszą" a teraz czytam "dziecko na niebie" i zaleta jest jedna: nie pamiętam już, co się działo w książkach więc są pewną nowością.

kameliowa: jeśli cytaty te same, to chyba tylko dobrze? nie znoszę jak ktoś zmienia książkę na potrzeby filmu
a rzucisz jeszcze jakieś szczegóły? bo jestem fanką fc w wersji filmowej

yss pisze: wczoraj przeczytałam "poza ciszą" a teraz czytam "dziecko na niebie" i zaleta jest jedna: nie pamiętam już, co się działo w książkach więc są pewną nowością.

a myślałam że to coś ze mną jest nie tak, ja po paru tygodniach już nie miałam pojęcia o czym była książka, a żeby odróżniać jedną od drugiej to już wyższa sztuka. pamiętam tylko zaślubiny patyków.
ale jak byłam nastolatką to był mój ulubiony pisarz. nawet autograf mam

wiesz co z jednej strony dobrze, ale z drugiej strony chodzi mi o to, że n ten moment ksiązka nie wnosi nic nowego, kropka w kropkę jak film. przewidywalna do bólu. Różnica jest tylko taka w drobiazgach, książka no zaczyna się inaczej i troche to psuje wszystko. nawet bym powiedziałabym na ten moment, że film jest lepszy, ale nie skończyłam jeszcze. strasznie łatwo się czyta, więc szybciutko mi zleci czytanie.

'Dziecko na niebie' - miałam kilka podejść, ale jak już zaczęłam czytać na dobre, pochłonęłam w jedno popołudnie i bardzo mi się podobało. Do reszty książek Carolla jakoś nie mogę się przekonać, z wyjątkiem absolutnie wspaniałej 'Krainy Chichów'.

Aktualnie czytam Pilipiuka 'Czarnoksiężnika Iwanowa' i chyba rzucę w kąt. Pomysł fajny, ale dialogi postaci mnie autentycznie drażnią. Stylizacja na ukraiński jest ok, ale całość brzmi mi jakoś sztucznie i nienaturalnie

Kostova: Historyk. Teraz wszystko o wampirach, ta też ale moim zdaniem najlepsza z współczesnych które wydano ( u mnie w bibliotece się o to biją, bardziej niż o Zmierzch)

Cejrowski, "Gringo wśród dzikich plemion" i "Rio Anakonda"

pisze trochę jak Pratchett o swoich jak najbardziej realnych podróżach do dzikich Indian. robi wrażenie, bo pisze prześmiesznie, a opisuje jak najbardziej poważne scenerie i problemy
["aaaaa! boli!" "aaaaaaaaa!" "ciebie też boli?" "ja do towarzystwa. co się stało?" "nie wiem, coś mnie ugryzło, aaaaaaa!" "a, to mrówka, zwana /tu skomplikowana nazwa hiszpańska/, to znaczy dwadzieścia cztery cale" "aha" "albo: dwadzieścia cztery godziny życia" "cooo??!" - mniej więcej tak wyglądają dialogi z podróży przez dżunglę Cejrowskiego i pewnego szamana ]

Ostatnio przeczytałam słynny "Kwiat Pustyni" i muszę powiedzieć, że zrobił na mnie wielkie wrażenie. Jaką ta kobieta miała w sobie niesamowitą siłę, potrafiła przeciwstawić się rodzinie, obcemu światu a nawet dzikiej naturze, wierząc, że jej będzie kiedyś wyglądać lepiej. Myślę, że to lektura obowiązkowa dla każdej kobiety.

A aktualnie poczytuję książki z serii Dragonlance (chyba jedyna seria fantasy, którą toleruję ) i podręcznik do nauki jazdy

"Panowie i Damy" obecnie, czyli Pratchetta nigdy dosyć

xyzzy pisze:Ostatnio przeczytałam słynny "Kwiat Pustyni" i muszę powiedzieć, że zrobił na mnie wielkie wrażenie. Jaką ta kobieta miała w sobie niesamowitą siłę, potrafiła przeciwstawić się rodzinie, obcemu światu a nawet dzikiej naturze, wierząc, że jej będzie kiedyś wyglądać lepiej. Myślę, że to lektura obowiązkowa dla każdej kobiety.

No i nie mogę skleić!

Czytałam to długo przed tą wielką popularnością w Polsce, cały czas zbieram się do filmu. Historia jest rzeczywiście niesamowita, tym bardziej, że prawdziwa, i to jedyne zalety tej książki. Stylistycznie, językowo - prosto napisana, ot opowieść na dwa wieczorki.

Ostatnio już drugi raz czytałam: "Ptasiek" Williama Whartona.

Polecam Harlan Coben: Niewinny, Bez pożegnania i obecnie czytam Nie mów nikomu -zawsze zaskakuję mnie zakończenie