szczury.org

Ja marzyłem o tym, żeby dziewczyny się nie prały, a tu proszę, mam dowód na to, że potrafią jednak żyć w zgodzie



A tu Klucha musiała wcisnąć swój nosek w obiektyw

To super że dziewczyny znalazły wreszcie wspólny język i mam nadzieje że teraz będzie już tylko lepiej
Koniecznie wszystkie wycałuj

Gratuluję!

asia6677 pisze:To super że dziewczyny znalazły wreszcie wspólny język i mam nadzieje że teraz będzie już tylko lepiej
Koniecznie wszystkie wycałuj

No i jest lepiej Dzisiaj rano wstaję, zaglądam do klatki i co widzę? Z hamaczka wystaje pyszczek Usi, a obok Fasolki, co było dla mnie niemałym szokiem, bo wcześniej Fasolka nie miała wstępu na ten hamak

katkanna pisze:Gratuluję!

Dziękujemy

Tak przeglądam ten temat i dopiero do mnie dotarło, że ja niemal nic nie napisałem o Plamce, a to bardzo ciekawy przypadek jest.

Niedawno przygarnęliśmy cudo samiczkę russian blue, wiek ok 2 miesięcy. Szczurek uratowany z zoologa, więc był niesamowicie strachliwy. Jak po nią pojechaliśmy nie chciała w ogóle dać się złapać i przenieść do transportera. Była zadbana, okrąglutka i widać, że w domu tymczasowym miała świetną opiekę, jednak ludziom nie potrafiła zaufać. No ok, przywieźliśmy do domu, puściliśmy ją na łóżko, samiczka wystraszona, zaczęła wszędzie sikać i robić kupki, nie było mowy o jakimkolwiek podejściu do niej bo od razu piszczała i załatwiała się pod siebie. Przyszedł czas na łączenie, to przebiegło dość sprawnie z wyjątkiem incydentu z Usią, ale o tym już pisałem. W klatce bała się jakiegokolwiek kontaktu z innymi samiczkami, jednak kiedy Klucha chciała ją zdominować, ta się dzielnie broniła. Tolerowała jedynie obecność małej Fasolki i razem z nią spała w miseczce. Później się przełamała i zaczęła spać z dziewczynami w hamaczku, zaczęła jeść (pierwsze 24 godziny nie chciała niczego ruszyć) - początkowo bardzo niepewnie, z czasem coraz odważniej. Przełomem był moment, kiedy pierwszy raz wzięła ode mnie dropsa przez pręty. Odważyła się na to jednak dopiero, gdy zobaczyła, że pozostałe cztery samiczki aż rwą się do ręki ze smakołykami Mimo wszystko nie było mowy o wyciąganiu z klatki, wszelkie próby kończyły się piskami, ucieczkami, a jak jakimś cudem ją wzięliśmy na ręce i przenosiliśmy na łóżko, żeby pobiegała, ta wyrywała się i szukała tylko opcji do ucieczki (nie było dla niej problemem zeskoczyć mi z ręki, będąc półtora metra nad ziemią). Z czasem pisków przy wyciąganiu z klatki było coraz mniej, Plamka zaczęła się dogadywać z innymi samiczkami, zaczęła z nimi biegać na wybiegach, wskoczyła też dziewczynie na kolana (mimo, że nie pozwoliła się dotknąć). Na chwilę obecną wygląda to tak, że jak ktoś się zbliży do klatki to ta już niucha za jakimś smakołykiem, pozwala się delikatnie dotykać przez pręty, nie ma żadnych pisków przy wyciąganiu z klatki, choć czasem jeszcze próbuje uciec. Jak trzymam ją na rękach jest raczej spokojna, na wybiegach też, sama wskakuje na kolana, wspina się na ramię, chociaż wciąż nie przepada za ludzkim dotykiem (na plus fakt, że już nie ucieka przed tym, tylko delikatnie się odsuwa). Postępy robi olbrzymie, ale w tym wszystkim najbardziej pomocne są pozostałe samiczki, które pokazują nowej koleżance, że u nas wcale nie jest tak źle i często można wybłagać jakiś przysmak No i teraz dużo czasu Plamka spędza z Usią, która z dnia na dzień zmieniła się nie do poznania i uwielbia przytulać się do dwóch nowych koleżanek

Na koniec jakieś zdjęcia, żeby nie było, że tylko przynudzam

Niewyraźne, ale widać, że Fasolka została zaakceptowana; tu akurat wtulona w Kluskę:


A tu mamy powrót do przeszłości, wygrzebałem jakieś stare zdjęcia z samych początków naszej przygody ze szczurkami

Łacia w wieku jednego miesiąca:


Łacia z bratem, Pandziochem, który aktualnie mieszka u katkanny:


Pandzioch zawsze był cwaniakiem... przynajmniej do momentu, kiedy nie rozdzieliliśmy go z siostrą:


katkanna, uwierzyłabyś, że ten mały szkrab jakiś czas później tak dał wam popalić swoją histerią ?

Rany, ale był mały! A teraz z niego całkiem spory serdelek Już się obywa bez histerii, ale ADHD ma nadal, pięć sekund na ręce nie usiedzi.

katkanna pisze:Rany, ale był mały! A teraz z niego całkiem spory serdelek Już się obywa bez histerii, ale ADHD ma nadal, pięć sekund na ręce nie usiedzi.

Jeśli Cię to pocieszy, to jego siostra też ma ADHD. Widać u nich to rodzinne

A jeszcze tak z ostatniej chwili - Plamka weszła dzisiaj nam na ręce Najpierw dziewczynie, choć trochę niepewnie, a drugi raz mi. Zobaczyła, że dziewczynki pchają mi się na dłoń, to nie chciała być gorsza, choć delikatnie musiałem jej tyłek popchnąć No ale liczy się fakt

U nas ostatnio niewiele się dzieje, dziewczynki żyją w zgodzie, nie ma awantur, tylko dzisiaj mi podpadły jak obudziły mnie sporo przed budzikiem i nie pozwoliły już wrócić do łóżka Zaszły za to drobne zmiany w klatce, kilka rzeczy przybyło, a za jakiś czas pewnie będzie dużo więcej nowości, bo w końcu zamówiliśmy polarkowy zestaw hamaków.

Kolejny dowód na to, że kryzys został zażegnany i dziewczyny postanowiły jednak żyć w przyjaźni


A tu mamy Fasolkę i Usię, które pokochały nową rurę z PCV. Mała rzecz a cieszy

Fajnie czytać takie nowe tematy i mieć miłą sercu świadomość, że gdzieś kolejne szczuraski znalazły fajny dom i szanse na szczęśliwe życie
Pozdrawiam serdecznie i przesyłam głaski dla stadka!

unipaks pisze:Fajnie czytać takie nowe tematy i mieć miłą sercu świadomość, że gdzieś kolejne szczuraski znalazły fajny dom i szanse na szczęśliwe życie

No, ten fajny dom to dopiero od niedawna mają Popełniliśmy szereg błędów na samym początku (od wsadzenia do jednej klatki samca z samicą... całe szczęście, że obeszło się bez ciąży, aż po nieumiejętne próby łączenia), na szczęście udało nam się (głównie dzięki pomocy wielu ludzi z tego forum ) wyjść na prostą i teraz dziewczyny faktycznie mogą cieszyć się z życia Ciągle się uczymy, ale robimy wszystko, żeby samiczki miały u nas jak najlepiej.

unipaks pisze:Pozdrawiam serdecznie i przesyłam głaski dla stadka!

Dziękujemy, zaraz dziewczynki będą śmigać po łóżku, to każdą z osobna wygłaszczę

Dziewczynki wymiziane, wybiegane, teraz grzecznie siedzą i odpoczywają w klatce, więc mogę w końcu dodać jakieś nowe zdjęcia Samiczki ładnie pozowały na wybiegu, więc jest co tu w końcu wrzucić No i mam też jakieś zdjęcia z wczoraj

Usia, jak to Usia, nie przepuści okazji, żeby pobiegać po klatce Na dole jeszcze załapał się pyszczek Fasolki


Łacia i Kluska wylegują się w domku zrobionym z dwóch sklejonych koszyków. Przyznam, że taki 'domek' okazał się strzałem w dziesiątkę, nasze samiczki go pokochały


Bo w rurze fajnie jest Nie wiem jak, ale upchnęły się tu wszystkie serdelki!


Część samiczek uznała, że jednak jest zbyt ciasno i przeniosły się w inne miejsce


Klucha już kombinuje, jak zejść - i czasem jej się to udaje


Fasolka ma to do siebie, że czasem przybiera dziwne pozycje


Usia; nie wiem co w nią wstąpiło, ale ostatnio jest niesamowicie towarzyska względem nowych samiczek; kochany szczuras z niej i przylepa prawie tak wielka, jak jej siostra


I Usia raz jeszcze


"No i co się gapicie"?! Łatka też wie, jak się ustawić do zdjęcia


Najmniejszy serdelek w naszym stadku, ale przy okazji najbardziej pierdołowaty


Plamce ciężko zrobić normalne zdjęcie, chociaż samiczka i tak robi niesamowite postępy (ale o tym niżej)


Usia ewidentnie miała dzisiaj potrzebę bycia fotografowaną


No, tu Plamka dała się sfotografować; obok niej Kluska


Od lewej: Fasolka, Łatka


Więc teraz dla odmiany od prawej: Plamka, Łatka, Fasolka


"Taaaaki mam piękny brzuszek"


"A co to? A co to?" - Usia naprawdę miała dzisiaj parcie na zdjęcia


Ok, to by było na tyle, jeśli chodzi o zdjęcia. Z ciekawostek - Plamka od wczoraj przechodzi samą siebie. Staje się coraz bardziej towarzyska i odważna, nie ma już żadnych oporów przed wyciąganiem jej z klatki, chętnie bierze smakołyki podawane jej przez pręty, na wybiegach sama wskakuje nam na kolana, wspina się na ramiona, przestała nawet uciekać przed głaskaniem. Teraz niestety czeka ją kilka dni odpoczynku od szaleństw z koleżankami ze względu na uraz łapki, ale mamy nadzieję, że jak wydobrzeje, dalej będzie miała ochotę na zabawy z resztą dziewczynek

Przy okazji - Skunksik, uwierzyłabyś, że Twoje Maleństwo, a raczej "Maleństwo", przerosło Kluchę ? W tej chwili waży już 250 gram, jest też od Kluski nieco większa. I pomyśleć, że miała w ogóle nie przeżyć...

Panienki rosną w oczach! Mam nadzieję, że szmatki przypadną im do gustu

W domku z koszyczków leży niebieski szalik, który od Ciebie dostaliśmy Przypadł im do gustu, oj przypadł

Niedługo do klatki damy nowe koszyki, więc wykorzystamy z pewnością resztę szmatek Z resztą, sama zobaczysz, jak nas odwiedzisz

Mogę z dumą oznajmić, że Plamka została w pełni zresocjalizowana Samiczka po tym, jak przekonała się, że u nas nic jej nie grozi, pokazała nam, jakim cudownym jest zwierzęciem. Teraz pierwsza leci do drzwiczek w klatce, gdy ktoś podejdzie, nie protestuje przy braniu na ręce, uwielbia wskakiwać nam na kolana, wspinać się na ramiona, no ogólnie cudo szczurek Tylko jeszcze nie jest w pełni przyzwyczajona do miziania, czasem się daje, czasem lekko odsuwa, ale nad tym też pracujemy A żeby było jeszcze milej dodam, że jej łapka bardzo ładnie dochodzi do siebie, Plamka nie utyka, chodzi niemal normalnie, troszeczkę tylko momentami łapkę wlecze za sobą, ale i tak w porównaniu do tego, co było, jest o niebo lepiej. Pewnie niedługo wrzucę jakieś nowe zdjęcia

Trzeci post z rzędu, co tam Wrzucam zdjęcia, dużo ich nie ma, tak bardziej z nudów coś zrobiliśmy, ale lepsze to niż nic:

Rura okazała się hitem w naszej klatce i praktycznie nie ma chwili, żeby ktoś w niej nie siedział Tu akurat wyleguje się Łatka


Dowód na to, że Plamka przybiega od razu jak tylko ktoś znajdzie się w pobliżu klatki


A tu dowód na to, że staje się miziasta


To od dzisiaj moje ulubione zdjęcie Fasolki Idealnie schowała mi się we włosach


Plamka w pełnej okazałości


I Plamka raz jeszcze, wykorzystaliśmy to, że w końcu pozwoliła się fotografować


Fasolka


I na koniec Fasolka z Plamką


Kluska i Usia dzisiaj nie chciały mieć robionych zdjęć, bo nawet nie przyszły do nas, gdy wyciągnęliśmy aparat Ale nic nie szkodzi, następnym razem pewnie najdzie je większa ochota