Hehe, przed wizytą u weterynarza miałam wizytę u psychologa, więc szczuraki były ze mną. Pani psycholog zainteresowana i strasznie zaciekawiona, pracownicy podobnie, a jakiś dzieciak, który wchodził do gabinetu po mnie powiedział: "patrz mama, dziewczynka ma chomicki!"
Za to wczoraj, będąc u lekarza wspomniałam, że mam szczury. Lekarka na to wielkie oczy, odpowiada, że chyba myszy, a ja z dumą mówię "nie, szczury". Hehe, po chwili milczenia mówi: "ale przecież szczury zjadają psy!!". Po cichu ryczałam ze śmiechu 
Ale niektórym nie da się wytłumaczyć, że to wspaniałe zwierzaczki... Sama mam przyjaciółkę, która panicznie boi się szczurów bo mają "paskudny ogon!!!" chociaż zna moje podejście od lat.. od kiedy się znamy. Za to inni od razu nabierają sympatii do futrzastych ślicznych ryjeczków i nie przeszkadza ogon czy stereotypy
