Hanka Bielicka [1915-2006]

[ESTI]

W warszawskim szpitalu zmarła w czwartek gwiazda estrady Hanka Bielicka, mistrzyni monologów mówionych najpiękniejszą chrypką świata. 9 listopada ubiegłego roku skończyła 90 lat.

Tak jak Wiech stworzył postać cwaniaka-warszawiaka, od którego cwaniacy-warszawiacy dopiero nauczyli się, co mają sądzić i jak wyglądać, tak Hanka Bielicka stworzyła postać przekupki warszawskiej, od której przekupki warszawskie uczyły się, jakie mogłyby być, gdyby się postarały. To ona wyznaczyła na wszystkich targowiskach w Polsce pewien poziom.

Przyznam, że to dlatego podchodziłem do znajomości z nią z pewną obawą: podświadomie utożsamiłem jej wizerunek sceniczny z nią samą. Postać pyskatej baby, którą wykreowała na estradzie, tak całkowicie się z nią zrosła. I to zupełnie fałszywie. Prywatnie była to pani z taką klasą, jakiej życzyłbym każdemu. Była jeszcze z pokolenia aktorów (uczennica profesora Aleksandra Zelwerowicza sprzed wojny), które wychodziło ze szkoły nauczone nie tylko zawodu, ale i horyzontów, o jakich współcześni absolwenci mogą tylko marzyć.

Kto dziś jednak zrozumie, że aby tak zagrać prostaczkę, prostaczką być nie można?

Na samym początku mojej znajomości z Hanką Bielicką od razu zaproponowała mi miejsce w samochodzie do Warszawy, który jej podstawili pełni szacunku organizatorzy jakiegoś festiwalu w Gdańsku. Wówczas wystraszony wizją spędzenia z nią kilku godzin podziękowałem. Już zawsze będzie mi wobec Niej głupio. Pani Haniu, czy jeszcze będę mógł się z Panią zabrać?

Hanka Bielicka urodziła się w 1915 r. w Konowce na Ukrainie. Ukończyła romanistykę na UW i Państwowy Instytut Sztuki Teatralnej w Warszawie. Na scenie debiutowała w 1939 r. w Teatrze na Pohulance w Wilnie. Od roli w "Żołnierzu królowej Madagaskaru", którą w 1954 r. dostała od Ludwika Sempolińskiego, rozpoczął się jej 40-letni związek z Teatrem Syrena. Występowała też w kabaretach Szpak, U Lopka i U Kierdziołka. Bogdan Brzeziński, którego poznała w 1947 r. w krakowskim kabarecie Siedem Kotów, napisał jej ponad tysiąc monologów Dziuni Pietrusińskiej - "paniusi miejsko-wiejskiej z dość poważnie zmąconym poczuciem własnych korzeni" - wygłaszanych przez 25 lat w radiowym "Podwieczorku przy mikrofonie". Tłumaczyła: "Ja mam pamięć wzrokową. Widzę tekst, który mówię, strony lecą. Jak zapomnę słowo w środku, to koniec. Zastrzelić się albo zejść". Swoje estradowe wystąpienia nazywała pyskówkami.

W kinie zaczynała od epizodu ulicznej śpiewaczki w „Zakazanych piosenkach” (1946), by zakończyć rolą ciotki z Anglii w „Ja wam pokażę!” (2006). Najciekawsza była chyba jako żona Wiesława Michnikowskiego w „Gangsterach i filantropach” (1962). Słynęła z ekstrawaganckich kapeluszy. Mówiła: „Młodzi często pytali mnie: » Dlaczego Pani siedzi za kulisami przed wejściem, przecież jest inspicjent, zawoła Panią «. Ja nie mogłam im wytłumaczyć, że ja na scenę nie wchodzę jako ja. To nie jest Hanka Bielicka. To jest jakaś postać - Dziunia, Jowialska czy Dulska. Za kulisami musi być ta sekunda przemiany”.

Zrodlo: http://www.gazeta.pl, Michal Ogorek

Zyla pieknie i dlugo. [']['][']

[Lulu]

['] :-(

[Zirrael]

[']...

[Masterton]

[*]

smutno, gdy ktoś wielki i powszechnie znany odchodzi...

[zamtuz]

[*]

[Fufcia]

[*] Przykro

[Ayumi]

[']

[Nisia]

[*]
Pusto teraz będzie....

Btw. jakiś czarny ten tydzień.

[Guślarka]

['] [*] [']

[Gryska]

Odeszła niesamowita kobieta... DAMA
Bardzo, bardzo, bardzo przykro.

Żegnaj Dziuniu!! :sad2:

[limba]

['][']['] :-(

[Maugosia]

['] ... : (

[Julek]

Ojejku właśnie się o tym dowiedziałam. A pan ostatnio mi mówił że hadam jak Hanka Bielicka.

[agacia]

Przykro...[*]

[sechmet]

[']