szczury.org

To było przedwczoraj... dopiero teraz mam siłe o tym napisać...
Jak zwykle rano wstałam i dałam jeść moim czterem ogoniastym maluszkom. Nakarmiłam samce(Bonhart, Milo) , no i nasypałam jedzenia samiczkom - (Falka i Heinrich). No,ale po nasypaniu zobaczyłam że Heinrich jest podejrzanie spokojna... Wzięłam ją na ręce... żyła. Ale bardzo spokojnie... Myślałam że jakaś ospała poprostu, więc chodziłam z nią po całym domu, żeby mieć ja na oku , w razie gdyby coś jej było. Ale było coraz gorzej... nie chciała jeść ani nawet pić... tylko leżąc na moich dłoniach przewracała się z jednego boku na drugi. Chciałam iść do weta, ale u nas na zadupiU jest od 15, a to była 9 rano... Do centrum bym nie zdąrzyła... Trzymałam ją na rękach, płakałam i głaskałam ją... Coraz słabiej oddychała, mniej się ruszała... umarła na moich dłoniach Nie wiem dlaczego... jedzienie dostawała dobre (Vitapol, świerze owoce i warzywa), innym szczurom nic nie jest... A Heinricha nie ma

† † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † †

Przykro mi...

Nie pytaj "Dlaczego?"
To nic nie da...
Myśl o tym, że masz pozostałe ogonki; ze Twoja kruszynka była u Ciebie szczęśliwa.
Może to dobrze, że odeszła nagle i niespodziewanie.
Pomyśl, że mogłaby długo chorować. Ty z rozpaczą walczyłabyś o jej życie. Leczenie wymęczyłoby Was obie, a na końcu bys przegrała...
To dużo gorszy scenariusz.
U ciebie wszystko było takie spokojne, może na swój okrutny sposób nawet piekne...

Trzymaj się!
Wiem, co czujesz. 16 kwietnia umarł mi Bonifacy... po 4 miesiącach walki z chorobą

I znowu kolejne światełko zgasło.
Bardzo współczuje, bo nie wiem co gorsze - być przygotowanym na odejście, czy takie potworne zaskoczenie.....
Trzymaj się jakoś, masz jeszcze trzy maluchy do kochania 9i czwartego w serduszku)...

Czasami odchodzą bez żadnych objawów choroby. Trzymaj się.
Przytul mocno inne ogonki.

Mój smutek pogłębia fakt że to był mój najukochańszy szczur. Spała ze mną, kiedy ją wypuszczałam na trawę chodziła za mną, ZAWSZE reagowała gdy ją wołałam, a gdy wchodziłam do pokoju już wisiała na drzwiczkach klatki i czekała aż podejdę i ją wyjmę... i często dawałyśmy sobie buzi na dobranoc... a teraz już jej nie ma Była bardzo mała, młodsza od niej samiczka Falka przerastała ją prawie dwukrotnie... Moja mała Heinrich...

Nie martw się- szczurcia była u Ciebie szczęsliwa- teraz patrzy z niebieskich łąk na Ciebie i widzi że jesteś smutna- myślisz że jest jej wesoło z tego powodu? Staraj się kochać mocniej swoje pozostałe szczurki- spędziła z nimi tyle czasu więc jest ich częścią...