szczury.org

Na dzień dzisiejszy nie mam jeszcze szczurka, ale mam dwa najukochańsze pieski, którymi chętnie się pochwale, a jako że ogony także tuż, tuż uznałam, że czas najwyższy założyć swój temat.

OSKAR vel BYSIO(ur. 10.03.2005) - Pies w typie rasy pinczera miniaturowego, przez laików nazywany ratlerkiem. Że jest pinczerem powiedzieć nie mogę, bo nie ma rodowodu, ani metryki, chociaż idealnie odpowiada wzorcowi rasy. (Bardziej wtajemniczeni w psie, albo rasowe tematy rozumieją o czym mówię.) Dostałam go na urodziny - dziesiąte. W sumie był wcześniejszym prezentem, bo ja jestem z sierpnia, a Oskara dostałam 4 maja. Od pierwszego wejrzenia się w nim zakochałam. Zawsze chciałam mieć jakiegoś maleńkiego pieska, żeby nosić go na rękach i przede wszystkim, żeby był typowym kanapowcem. Przed nim miałam dwa psy, ale jako, że nie byłam jeszcze na tyle odpowiedzialna, nie potrafiłam się nimi zająć (O nich napiszę troszkę niżej ) Oskar od razu spodobał się mamie. Wzięła go na kolana i szybko u niej usnął. Jego pierwszy dzień w domu pamiętam cały czas. Pamiętam, że spał na mojej poduszce pod chusteczką do nosa i cały się pod nią mieścił, pamiętam, że nie spałam pół nocy, bo bałam się, że położę się na niego. Ogólnie był pieskiem moich marzeń. Cały czas go kocham, ale pinczery mają tą wadę, że przywiązują się raczej do jednego członka rodziny... i niestety nie do mnie, tylko do mojej mamy, a ona sama traktuje, go jak dziecko.
http://www.fotosik.pl/pokaz_obrazek/46e ... 4c280.html
http://www.fotosik.pl/pokaz_obrazek/ac5 ... e3ab9.html
http://www.fotosik.pl/pokaz_obrazek/771 ... 5d8a6.html

SONIA vel ZUZIA - Najukochańsza kundelka na świecie. Przygarnięta, z ulicy można powiedzieć. Sterylizatka.
W roku 2005, jakoś w wrześniu przez 3 dni przed szkołą pałętał się mały kotek, mniej więcej 6-7 tygodni. Z koleżanką wymyśliłam, że skoro nikt go nie bierze, to my się nim zajmiemy. I wzięłyśmy go. W drodze do domu chodziłyśmy po wszystkich domach, jakie mijałyśmy po drodze i pytałyśmy, czy ktoś nie chce małego kotka. Oczywiście nie było żadnego chętnego. Na którymś podwórku zobaczyłam dwa szczeniaki. Tam też poszłyśmy, nadal szukając domu dla sierściuszka. Facet powiedział oczywiście, że nie chce, ale powiedział także, że ma dwie małe suczki, których musi się pozbyć. Maluchy nie miały nawet żadnej budy, a w misce były jakieś resztki ze stołu. Coś mnie ruszyło i pod wpływem impulsu wzięłam jedną sunię... Taka mała, czarna kuleczka z rudymi znaczeniami i białymi łapkami. Wzięłam ją na ręce, i powiedzialam, że biorę tę małą. Nie zapytał mnie nawet o rodziców, a byłam wtedy w 3 klasie (podstawówki). Wróciłam do domu w jednym ręku trzymając psa, a w drugiej kota. Kotkowi szybko znalazłam dom, nawet już go za bardzo nie pamiętam. A żeby Sonia została ze mną powiedziałam rodzicom, że ktoś ją wyrzucił, i że leżała w krzakach - w foliowej reklamówce. Wiedziałam, że jakbym powiedziała, że wzięłam ją ona jakiegoś faceta, bo tam miała źle to kazaliby mi ją odnieść, a tak została. Teraz jest moją najukochańszą księżniczką na świecie
http://www.fotosik.pl/pokaz_obrazek/b15 ... e61fe.html
http://www.fotosik.pl/pokaz_obrazek/e83 ... aa228.html
http://www.fotosik.pl/pokaz_obrazek/45e ... 22704.html
http://www.fotosik.pl/pokaz_obrazek/d4e ... e7bf2.html
http://www.fotosik.pl/pokaz_obrazek/ea4 ... 52252.html
http://www.fotosik.pl/pokaz_obrazek/f24 ... fe80f.html
http://www.fotosik.pl/pokaz_obrazek/eb1 ... b9ea4.html

Za Tęczowym Mostem:

MRUCZUSIA [*][/b] - Była ze mną odkąd pamiętam... tylko rok młodsze ode mnie. Wychowywałam się z nią. Mimo tego jak ją męczyłam jako 3-4 letnie dziecko, zawsze miała do mnie zaufanie. Kiedy miała małe kotki kilka godzin po urodzeniu przynosiła mi je go domu "w zębach". Usnęła 31 października i już się nie obudziła. Po zaśnięciu już jej nie widziałam... nie byłam w stanie. Przez tydzień nie mogłam patrzeć na jej zdjęcia, wszystkie które miałam w pokoju na ponad dwa miesiące wróciły do albumu. Myślałam, już że mi przeszło, ale właśnie teraz, gdy ją wspominam przekonałam się, że to boli nadal
http://www.fotosik.pl/pokaz_obrazek/f8a ... bc43c.html
http://www.fotosik.pl/pokaz_obrazek/5de ... 9b7d9.html
http://www.fotosik.pl/pokaz_obrazek/609 ... 9791f.html

MIKI [*][/b] - Pamiętam go jak przez mgłę, bo kiedy tata przyniósł go do domu miałam 6 lat. To była mała, kudłata kulka. Nie był psem domowym, jak chciałam. Moim pierwszym pieskiem cieszyłam się tylko przez ok. 3 tygodnie, bo 25 grudnia, w drugi dzień świąt Bożego Narodzenia zginął pod kołami samochodu.

GOOFIE [*][/b] - Największy z moich psów. Miał ok 30 cm w kłębie. Oczywiście też rodzice nie zgodzili się na kanapowca, ale ten przynajmniej mieszkał w garażu, a nie w budzie jak mały Miki. Spał sobie na starym materacu z łóżka, miał piłeczki, wiec nie było mu aż tak źle, chociaż wiem, że nie był szczęśliwy. Bawiłam się z nim codziennie. Lubił biegać za piłeczką i przeciąganie liny. 6 stycznia poszedł gdzieś i nie wrócił. Trzy dni później podobno mój dziadek znalazł go martwego i poharatanego. Był u mnie 11 miesięcy.

***
Miki i Goofie zginęli dlatego, ze byłam jeszcze nieodpowiedzialna, ale za wszelką cenę chciałam je mieć. Ot, taki dziecinny kaprys. Teraz żałuję, ale wtedy jeszcze tak nie myślałam
Przepraszam moje aniołki[*][*]

Teraz takie sprawy jak szczepienia, badania, odrobaczanie, czy nawet zwykłe spacery to najbardziej mój obowiązek. Dzięki Oskarowi i Sonii nauczyłam się odpowiedzialności. Kocham je najmocniej jak tylko da się kochać pieski i nie zamieniła bym ich na żadne inne


Gratulacje, dla tych, którzy dobrnęli do końca

tu masz 'dumbusia' slicznego ,hehehe http://www.fotosik.pl/pokaz_obrazek/b15 ... e61fe.html

śliczne psiaki
witam na forum i powodzenia

Śliczne psinki

Piesy boskie

Dobrnęłam, sialallaa!

Ja dobrnęłam i czekam na więcej
śliczne pieski i nie martw się nie każdy od zawsze był wspaniałym opiekunem dla zwierzaków, i niestety ale to jest najczęściej wina rodziców że zgadzają się na zwierzaka a później nie pomagają w opiece...

Nom i oczywiście czekam kolejne fotki i opowiadanka

Dziękujemy

Oskar właśnie śpi u mnie na kolanach i jakoś wcale mu się wstać nie chce A Sonia biega za piłeczką i przed chwilką prawie zatrzymała się na ścianie

Jako, że aparat odmawiał posłuszeństwa piszę dopiero dzisiaj

W czwartek sąsiadka Agata przyniosła mi maleńkiego kotka. Zapytała się, czy nie chcialabym może takiego maluszka. Ja, jak to ja oczywiście go wzięłam, bo było mi go szkoda. Maluszek cały czas płakał. Pierwszy dzień karmiłam go ciepłym mleczkiem - strzykawką. Spał ze mną w łóżku, obudził mnie jakoś po 4 nad ranem. Nakarmiłam go, potem już oczywiście nie usnęłam Niestety w piątek po południu jechałam na 3-dniowy biwak z plastyki i kotkiem zajmowała się moja mama i siostra. Nauczyły kociaka jeść mleczko z talerzyka. Robi to prześlicznie wchodzi cały do talerzyka i dopiero zaczyna pić.

O, tak:


I zostawia takie ślady, póki nie wytrze mu się łapek


A jak już jest mu jest zimno kładzie się przy "wywietrzniku" laptopa, tam się grzeje i pomaga mi pisać


I tu jeszcze takie dwa przy nodze od krzesła

Aaa ! Boskie Kicikici . Przyjaciółka też ma mini kłoty teraz, i ten wygląda niemalże identycznie jak Kszyyk [oczywiście robocze imię ]

Super Kociak

Wcale nie było trudno dobrnąć do końca - miło czyta się mądre wypowiedzi . Nie bądź też dla siebie taka surowa - byłaś tylko dzieckiem . Wyrosłaś na bardzo fajnego człowieka . A Twój kotek wygląda jak z reklamy ! Pozdrawiam !

Jeśli nie dasz zdjęć szczurów, to cie na pacie oskalpuje i do zasyfionej ( gdzie się Grzesiek kąpie ) wilgi cie wrzucę!!! ;P. Na zdjęcia kotów też będę czekał....

Śliczny tygrysek ! Na zdjęciach jaki spokojny i poważny ! A jak znam koty, nieźle bryka.
Więcej zdjęć !
Już kocią mamą niestety nie jestem, ale chociaż cudzymi oczy nacieszę.

nom nie będę dużo pisać tylko tyle CHCĘ FOTEK

marlena91 pisze:nom nie będę dużo pisać tylko tyle CHCĘ FOTEK

Ja też! Ja też!

Przepraszam, że tak długo, ale fotosik mi całkiem odmawiał posłuszeństwa. I do tego jeszcze połowa zdjęć się nie wgrała

Szczurcie są u mnie od wczoraj. Odebrałam je w Złotych Tarasach obok KAKADU. Przy okazji kupiłam dla nich Karmę (XtraVital) i zaraz potem pojechałam do domu. W busie nie mogłam wyjąć ręki z transportera Cały czas chciały, żebym je głaskała. Kiedy doszłam do do domu zajęłam się klatką (żwirek, karma, woda, zabawki), a maluszki jeszcze chwilkę siedziały w transpoterku. Zadomowiły się dość szybko.

Dzisiaj prawie nie schodziły z moich ramion, a jak chciałam je zdjąć, żeby coś zjadły, napiły się to protestowały

REZUS - Albinos. Zdecydowanie spokojniejszy od swojego kapturkowego brata i bardziej chętny do miziania.
KAZHAR - Kapturek. Chodzące, a raczej biegające ADHD Nie pogardzi mizianiem, ale woli zwiedzać świat. Nie usiedzi pół sekundy w jednym miejscu