Umarła niecałe pół godziny temu.
Zawsze była bardzo żywym i kochanym szczurkiem. Przychodziła się przytulać, zaskakiwała mnie niejednokrotnie i sprawiała mnóstwo radości. W zeszłym roku przeszła operację i wszystko było dobrze.
Niestety, paskudne guzy dopadły ją znowu, tym razem były nioeoperacyjne, ale Hanna walczyła dzielnie - jadła, piła, starała się chodzić, gdyby nie guzy, nie można byłoby powiedzieć, że coś jej dolega.
Dziś (albo raczej wczoraj), wpuściłam Hannę i Vegę do klatki po wybiegu i jak zwykle dałam im jedzonko. Nie wiem, jak to się stało, raptem Hanna zaczęła się dusić, nic nie mogłam zrobić, szybko wyciągnęłam ją z klatki, ale było za późno. Umarła mi na rękach.
Oczywiście, że czułam, że to niedługo nastąpi, ale przecież nie można się na coś takiego przygotować. Nie potrafię nie płakać, jest mi okropnie ciężko, ale wiem, że jej jest teraz lepiej.
Śpij, Maluszku. :* :*
[']
