szczury.org

Mam szczurka od 26.01.2011r. i chyba już się do mnie powoli przyzwyczaja (tak sądzę przynajmniej).
Często puszczam go na łóżko żeby pobiegał woli siedzieć na moich kolanach Nie chce za bardzo przesiadywać na moich dłoniach tylko wtedy kiedy utworze z nich tak jakby domek (składam ręce zostawiając otworek na wejście) ponieważ to młody szczurek to z łatwością włazi mi w ten "domek" z moich rąk i najczęściej tam zasypia Już nawet nauczył się reagować na swoje imię. Bo gdy wołam "Parszywek!" (bo tak ma na imię) i przy tym cmokam to szybciutko przybiega Lubi mi też siedzieć na ramieniu i wplątywać się w moje długaśne włosy
Boję się niestety go puszczać po pokoju żeby nie uciekł i żeby mój pies który często siedzi w domy nie wparował do pokoju i go nie chapsną bo wczoraj gdy wróciłam ze szkoły mama mi oznajmiła że Maniuś(mój piesek) wymamlał w pysku moją słodką myszkę i uciekł,oczywiście mama tylko zobaczyła już martwą mysz na podłodze i nie widziała jak Maniek ją morduje Nigdy mu tego nie wybaczę
Ale nie teraz o tym...Chciałam się dowiedzieć czy wszystko stoi na dobrej drodze do mojej "całkowitej" przyjaźni z Parszywkiem.
PROSZĘ O ODPOWIEDZI
PS:sorki że tak się rozpisałam

zapomniałam dodać że on jest młody i malutki to w rękach mi się mieści

Moim zdaniem wszystko jest w jak największym porządku. Masz dużo zakamarków w pokoju? Zamykaj drzwi na klamkę to wtedy pies nie wejdzie Mój nie potrafi reagować na imię, a szkoda i nie lubi przesiadywać na rękach, zazdroszczę Ci

no ale w drzwiach mam taką dziurę dla mojej świnki morskiej a piesek jest mały i ciągle przez nią przechodzi

no to zatkaj czymś dziurę, przecież nie możesz szczura trzymać całe zycie bez wybiegów bo pies...a poza tym szczury są stadne, więc dopóki nie przygarniesz mu towarzysza to ciężko wasza relację nazwać przyjaźnią, jest raczej skazany na ciebie.