2 lata i 7 miesięcy... niby piękny wiek, a jednak zawsze będzie za krótko, za mało, za szybko
Starość dawała jej się we znaki od jakichś dwóch miesięcy, ale dawaliśmy sobie z nią radę. Prawdziwe pogorszenie przyszło jakiś tydzień temu. Nie było nas z nią wtedy, ale szczurcia dzielnie trzymała się do naszego powrotu (dziękuję Elusiu).Indywidualistka, czarno-ruda zadziora, z wiekiem złagodniała, a w oczkach pojawiła się ta charakterystyczna szczurza mądrość i dojrzałość. Nesia - ostatnia z trio pierwszych Kawuś - bez niej stadko już nie będzie takie samo.
Łapię się na tym, że nasłuchuję jej gruchania i dopiero po chwili dociera do mnie, że jej już przecież nie ma... Pewnie już biega z Mokką, Frapkiem i Tchibo, znowu zdrowa, sprawna i niezależna.
Śpij spokojnie, Nesiu. Będziemy tęsknić. Byłaś jedyna w swoim rodzaju.
[*]
Bardzo mi przykro, Nue... Kawusie były wyjątkowymi szczurkami
