szczury.org

Krótko po północy odeszła do szczurzej krainy wiecznej szczęśliwości... niespełna 2-letnia, kochana szczurzyczka :"-((

smuuutno

bardzo wspolczuje...

Ale ona podobna do mojej Dziubki.
Strasznie mi przykro.
Wiem że to nie na miejscu ale chciałam Cię zapytać na co odeszła Twoja kruszyna. Bo na zdjęciu wygląda jakby miała niedowład tylnych kończyn?

Tak przykro... Trzymaj sie!

Smutno...
Moze opiszesz nam jej historie...kiedys?

bardzo mi przykro [*]

[']

[quote="Mada"]Wiem że to nie na miejscu ale chciałam Cię zapytać na co odeszła Twoja kruszyna. Bo na zdjęciu wygląda jakby miała niedowład tylnych kończyn?[/quote]

Nie miała niedowładu - to zdjęcie jest już po śmierci.
W sumie nie wiem dokładnie, co jej było. Podejrzewam nowotwór albo jakiś wylew wewnętrzny. W czwartek była jeszcze całkiem normalną, wesoła i łakomą szczurzyczką, tyle że kilka dni wcześniej wyglądała, jakby "przytyła" lub zaciążyła. Brzuszek był większy, ale miękki. W czwartek wieczorem zaszyła się za kanapą ale w nocy wyszła, więc zaniosłam ją do klatki. W piątek wieczorem znowu poszła za kanapę na swoją kupkę obdartych tapet. Tym razem nie wyszła, więc w sobotę w południe odsunęłam kanapę i... zobaczyłam Zeńkę najeżoną, osowiałą, niemrawą i strasznie grubą. Wzięłam ją na ręce i obmacałam delikatnie z każdej strony. Brzuszek był wielki, z jednej strony miękki (jakby wypełniony... płynem, powietrzem, nie wiem, jak to opisać - w sumie w dotyku normalny, tyle, że większy niz zazwyczaj). Z drugiej strony wyszedł jakiś twardy twór, wielkości dużego orzecha włoskiego. Nie wiem, jak mogłam wcześniej nie zauważyć, ze coś się z nią dzieje. To niemożliwe, że ten guz był sobie ot tak - ja macam szczury dość systematycznie, gdyż RAK zeżarł mi juz jednego szczura.
Dodatkowo zauważyłam, że mimo iż "na oko" Zenia sprawiała wrażenie dorodnej, tłustej szczurzycy, była strasznie wychudzona!!! Przez te kilkanaście godzin spędzonych za kanapą? W klatce mało interesowała się jedzeniem, więc wzięłam ją na kolana i podałam mleko. Piła dość łapczywie i długo. Zjadła troszkę gotowanego ziemniaka i jabłka. W klatce podbierała coś Kundzi. W niedzielę wieczorem jednak była bardzo słaba. Potrafiła się przemieścić na łapkach, ale w zasadzie kilkanaście kroków, by się we mnie wtulić albo poszukać sobie przytulnego kącika. Jedzenie podawałam jej ręką. 2-3 razy skubnęła zębami i... odpoczywała... Nie miała sił jeść. Dopilnowałam jednak aby trochę zjadła. Czekolady nawet nie chciała, więc pomyślałam sobie, że jest z nią baaardzo źle. Była... blada... Zaplanowałam na rano weta. Włożyłam ją do klatki i chodziłam co chwila patrzeć, jak się czuje. Kundzia się tez nią opiekowała - czyściła futerko i ogrzewała. Przed północą Zenia leżała na dole w trocinach. Pomyślałam, że szła się załatwić i nie miała sił wejść po schodach do góry. Przeniosłam ją na pięterko. Wyszłam. Kiedy przyszłam za niespełna pół godziny leżała znowu na dole. Tym razem niestety... już nie żyła :-( Była jeszcze ciepła, sztywniejąca od główki...
Nie chciała umierać przy boku Kundzi??? Dlaczego poszła na dół w trociny???

Wyjęłam ją z klatki i zrobiłam jej ostatnie zdjęcia.

W sumie korciło mnie, żeby (nie mówcie, że to makabryczne, proszę) przed "pogrzebem" otworzyć jej brzuszek skalpelem i spróbować poznać przyczynę śmierci... Dałam sobie jednak z tym spokój ale wcale nie jestem spokojna...


Kundzia ma mały guzek w okolicy prawej pachy, ale nie pod - raczej w stronę... sutka? Nie wiem, ile szczurzyca ma sutków! Może ktoś ma szczegółowa anatomię szczura???
Za ok. 3 miesiące kończy 2 lata... Ryzykować operację, czy dać jej spokój?

A tak wyglądała zdrowa Zenia:

przykro mi nawet po śmierci wygląda jakby po prostu zasypiała...

Wspolczuje, na zdjeciu po smierci rzeczywiscie wyglada jakby byla spiaca, oczka lekko otwarte, wspolczuje ...

[ ' ]