Ale właśnie koleżanko chomika się nie da oswoić
Mnie też to zdziwiło, bo miałem przed nim 5 chomiczków, a 3 Panie w różnych sklepach mówiły mi że chomiki są głupie i nadają się jedynie dla dzieci które zaczynają ze zwierzakami. Wcześniejsze chomiki były ok, dawały się głaskać, chętnie wychodziły z klatki. Tylko ten taki nienormalny... Przez jego "brata". Pewnie jedna babka w sklepie podmieniła zwierzaki. Bo ten jego "braciszek" był od niego o wiele większy. I nie były to bójki dla zabawy, bo w nocy mniejszy piszczał i uciekał na górę. Na dole było poidełko i miska, gdy tylko tam schodził to ten większy wybiegał z domku i go gonił na górę. Więc zainwestowałem w domek, miskę i drugą miseczkę. Ale wtedy znowu ten większy właził do niego i płoszył go do domu i wyjadał mu wszystko. A gdy schodził na dół, to młody opuszczał domek, a wtedy ten wrócił i go pogryzł. Wyjąłem go z klatki i wsadziłem go do wanny wraz z jego domkiem, miską i poidłem żeby się nie zamęczył, a młody został w klatce. Dzień później, oddałem go z powrotem do zoologicznego. Do tej pory próbuję oswoić chomika, daję mu jedzonko z ręki, głaskam, ale raczej nie za bardzo to skutkuje. A szkoda. Szkoda że nie mogły być 2 chomiczki. Bo jednym opiekowałbym się ja, drugim mama. Dlatego chcę szczurka, mądrzejszy i muszą być dwa, a ja uwielbiam patrzeć jak zwierzaki łażą koło siebie i się bawią razem itp. Ale co gorsze, zawsze jak chomiki zdychały to zakopywaliśmy je pod blokiem, bo nie uznajemy wyrzucania martwych zwierzaków do kosza. 1 babcia, 2 mama, 3 znów babcia, 4, mama, 5 znów babcia. Teraz jak ten zdechnie to ja go będę musiał pochować, a to raczej najprzyjemniejsze nie będzie. To ciul że go nie lubię, ale zawsze mi smutno jak patrzę na takiego zwierzaka, który kiedyś chodził, wąchał, jadł, a teraz go nie ma, to niezbyt przyjemne. A jak szczur będzie te tricki robił, siedział na ramieniu, to dopiero będzie płacz. W ogóle, jeszcze odnośnie chomiczków, dziwne jest to, że zawsze umierały po 3 latach, to nic ciekawego ale wszystkie prawie (poza jednym) umierały w misce...
Ale kiedyś podeszliśmy do tematu na poważnie. Będzie szczur. Powiedziałem jej że można go od czasu do czasu wykąpać, że ogonek nie ucieka od nas jeżeli jest oswojony, że może chodzić po łóżku bez zrobienia na nim kupy, a gdy zaczyna się nudzić wraca do klatki. Lecz są 2 problemy. Problem 1. Mam tego chomika, ale go "nie chcę". Były 2 chomiki, jednym miałem opiekować się ja, drugim mama. Ale gryzły się. Więc jednego oddaliśmy do sklepu. Drugi był takim cykorem, i jest. Że jak otwieram klatkę i tylko usłyszy dźwięk otwarcia klatki, ucieka gdzie popadnie. Jest taki... Głupi! Mama też go nie za bardzo lubi, bo nie można go wyjąć, nawet pogłaskać bo ucieka i nie wraca. Dlatego jak najszybciej chcę mieć ogonka. Lecz chomik ma 2 lata, więc pewnie został mu jeszcze rok. Czy mógłbym mu go komuś oddać, czy coś? Podajcie sugestie! Byłem ostatnio w zoologicznym. Gadałem z taką fajną panią chyba z godzinę o szczurach i o chomikach. Mówiła że chomiki nie poznają ludzi, ani się nie przyzwyczajają. Są okropnie głupie. Problem 2. Jeżeli wytrzymam ten rok z tym głupkowatym chomikiem to klatka jest za mała... Ma 30 cm szerokości, i 50 cm wysokości. - Dwa piętra. Budżet ogranicza mnie do kupienia większej, a gdyby szczur miałby się w takiej bawić to by oszalał, bo razem z jego towarzyszem by się nudził. Czy szczurki wytrzymały by ten lekki dyskomfort gdybym je często wyciągał i na długo? Po to kupuję właśnie szczura, by był takim moim little kompanem, żebym się nie musiał bać że wejdzie pod szafę i tyle go widzieli 
gdzie zakupu nie polecamy i jest to jeden z punktów regulaminu - które do końca życia wolą biegać po pokoju niż chociażby podejść do ręki.