Miałam go zaledwie 16 dni.Razem przeżyliśmy katarek, pchełki i świerzb.Juz zaczeliśmy się nawzajem poznawać, juz zaczeła sie nawiazywac między nami jakaś nić porozumienia, już mieliśmy zasobą pierwsze głaskanie i wspólne spacery na rekach.Dzisiaj nastąpił przełom.Czesterek pozwolił się wziąć na rece i nawet sprawieł wrażenie że mu się to podoba.Czuł sie na moich rękach tak bezpiecznie, tak ufnie zasnął.Poczułam się taka szczęśliwa.To była najpiękniejsza rzecz jaka mogła mi się przytwafić.Juz w marzeniach wyobrażałam sobie jak będzie cudownie.Myślałam że to już początek tego o czym wielu z was pisało, poczatek jakijś małej przyjazni.Jego zachowanie było prezentam za te niepezaspane noce.Boże on patrzył na mnie, nie gdzieś w dal tylko na mnie.i to prosto w oczy.Tak głeboko i ta ufnie.Nosiłam go na rekach jakies pewnie dwie godziny bo on wcale niechciał z nich schodzić, niechciał iśc do do swojej klatki.śpiącego włozyłam do klatki.Po chwili obudził się, a gdy na niego spojrzałam łapał łapczywie powietrze.Zanim otworzyłam klatkę już nieżył.Wszystko prysło ...Skończyło się...Dlaczego, dlaczego, dlaczego?Niewiem, ale chyba podświadomie coś czułam bo zrobiłam mu dzisiaj chyba ze 30 zdjęć.
Zostanie w moim sercu i na tych fotografiach przez całe życie.
PRACOWNIO-SZCZUROWNIA - czyli hamaki na zamówienie
