Dzisiejszy dzień utwierdził mnie w przekonaniu, że chłopcy stracą jajka. Wszyscy, bez wyjątku.
Abaj to szkielecik. Bał sie jeść przy Kropku. Kropek zrobił sie straszny nawet wobec ludzi.
A Amaj. Przez Amaja mi teraz smutno
Byłam u szczurów, chłopaków zawsze wypuszczałam razem mimo iż Kropek i Abaj nie mieszkali z Amajem. Nie było problemów, ot małe przepychanki. Dzisiaj Kropek napadł na Amaja, strasznie sie tłukli. Jak zwykle kompletnie bez namysłu rozdzieliłam ich gołymi rękami biorąc Kropka na ręce. Straszył. Straszył jak dzikus! Nie wiem skąd on to potrafi, skąd mu sie to wzięło. Słyszałam to u drugiego szczura, no ale Flora ma wytłumaczenie w swojej po części dzikiej krwi. A Kropek? Zamurowało i mnie, i mame.Amaj był przestraszony, chociaż troche nabuzowany. Wzięłam go na ręce i zaczęłam miziać. Nigdy nie miał wobec mnie złych zamiarów nawet jak był wściekły. Wszystko było ok, zaczynał sie roznaleśniczać i w tym momencie mama wzięła na ręce Abaja i przeszła koło nas, niosąc go do klatki. A w Amaja wstąpił diabeł! Dziabnął mnie najpierw w prawą dłoń, lekko ale do krwi, a później wgryzł mi sie w palca lewej ręki. Aż zgrzytnęło. Dogryzł sie do kości trafiając przy okazji na żyłe. Nigdy żaden szczur tak mnie nie ugryzł, bo w sumie mi nigdy żadne ugryzienia nie puchną, jestem odporna na ból... Palec mam opuchnięty i siny, krew lała sie jak z kranu, nie moge go zginać. Boli przeokropnie, taki pulsujący i rwący ból
Nie jestem na niego zła. Jest mi po prostu przykro, że mój misiaczek tak mnie załatwił
Bo strzele bankruta przy 6 zabiegach (3 kastracje i 3 wycinania guzków). Chyba powinnam poszperać po domu i zrobić jakąś wyprzedaż 
Mniej boli, ale spuchnięte i paskudne jest nadal. 
