Alkenowe nieznośne fifioły

[*Delilah*]

witamy nowego sikajca:)
Przypomina mi Kokarde;)

A ten sztokholmski szczuras, to przynajmniej do zdjec ladnie pozuje
Wiadomo, zagramaniczny;)

[alken]

Odbyło się dziś łączenie podejście pierwsze. Najpierw kanapa. Lilka wywróciła małą na plecy a ta się darła. Potem położyłam je na pufie w przedpokoju- totalny neutral. Lilka przestała na małą zwracać uwagę a wytrzeszczałka latała za nią krok w krok i podgryzała pięty na co Lilka reagowała zachowawczymi kopniakami w twarz i piskami. Chcieliśmy też dołączyć Ziutę ale Ziuta zaraz zeskoczyła na dół (przy okazji zwiedziła sobie spokojnie cały dom a my lataliśmy za nią z kocem i duszą na ramieniu żeby nie wlazła gdzieś za meble- królowa odbyła na luzie spacer i wróciła do punktu wyjścia ) W końcu wsadziliśmy wszystkie trzy do wanny gdzie Ziuta wyiskała dziecko a potem wyskoczyła z wanny daliśmy spokój z łączeniem i baby biegały po pokoju a wytrzeszczałka po łóżku- potem Lilka wlazła na łóżko i zaczęła znęcać się nad dzieckiem, gonić i wywracać, oczywiście bezkrwawo.

[alken]

Ble wcisnęłam wyślij przez pomyłkę
No dokańczając moją wypowiedź - dziecko się darło a Lilka wściekała przez te wrzaski - czyli tak łatwo nie bęzie.

[Nue]

Uważaj - moja Tchibo stawia się starszym szczurzycom i mocno w związku z tym obrywa. One ją obwąchują, a gó*** staje na dwóch łapkach i pokazuje zęby
Pozdrawiamy siostrzyczkę!

[ol.]

Wytrzeszczałka
A to nie miała być Ronja ?

[alken]

A tak, to jest Ronja, ale na razie jest za mała żeby nazywać ją tak zobowiązującym imieniem więc jest przezywana wytrzeszczałką, popierdółką, dzieckiem albo pritipunką (nieistniejące słowo oznaczające coś małego ładnego i bojącego się). Teraz właśnie lata po biurku i obsikuje mi rękę

[Telimenka]

Hhehe siostrzyczka mojego Flosa
Przez Nue mowie do niego Pietrek! Co za zaraza..
Ale sliczna jest... pozazdroscic

[ol.]

jest przezywana wytrzeszczałką, popierdółką, dzieckiem albo pritipunką (nieistniejące słowo oznaczające coś małego ładnego i bojącego się)

no tak, przed pasowaniem na Babola Przebrzydłego, trzeba przejść przed odpowiednią inicjację

Wyczochraj małą Ronję, skoro już Cię obsikuje, to chyba pieszczty też przyjmie ?

[alken]

Czochranie na razie zbyt inwazyjne dla niej lepiej paluchem podrapać po łebku
A wszystkie babole rzadko są nazywane właściwymi imionami. Ziuta najczęściej zwana jest Zutilkiem i Stroszkiem a Lili - Lilakiem, Wielkim Białym Szczurem, Bulterierem i Potworem. Co do bulteriera to ona naprawdę wygląda jak bulterier

[Nakasha]

Jak Lilka tylko małą wywraca, to jeszcze żadna tragedia gdyby się puszczyła, waliła ogonem i atakowała do krwi, to by było problematyczne łączenie

Tak czy siak trzymam kciuki

[alken]

Dziecko już tak nie wrzeszczy gdy Lilka je rozkłada na łopatki. Wczoraj Ronja wsadziła się w dziurę w którą Lilka chciała wejść i Lilka ją wciągała zębami za nogę A Ziuta ma małą w głębokiej d... wejdzie na kanapę, poliże Ronję po plecach, poiska, zajrzy jej w tyłek i sobie idzie. Ronja zachęcona takim przyjęciem leci za nią i podgryza w pięty a Ziuta kopie ją w ryjek i zwiewa z łóżka.

[Nakasha]

A one już mieszkają razem?

Jak nie, to mam nadzieję, że zamieszkają już niedługo. Skoro nie ma jakiejś specjalnej agresji, pewnie za kilka dni można by spróbować

[alken]

na razie nie dziś będę ostro szorować klatkę i spróbuję wpuścić malucha bo fakt, Lilka odstawia szopkę z praniem i fukaniem ale nawet nie zadrasnęła ani nie wyrwała małej żadnego futra więc powinno być bezpiecznie.

[alken]

Klatka wyszorowana, baby wsadzone i siedzą. Lilka i Ziuta razem a maluch sam w rurze.
Lilka jest wielce obrażona co widać na tym zdjęciu :

Piszczy jak ją podnoszę i ogólnie nabzdyczona jak balon chodzi.

A tu trochę więcej Ronji niż ostatnio

[ol.]

Ha, mina Likli w podkówkę
Mam nadzieję, że agutek Ci te chwilowe dąsy dumbolca wynagradza w dwójnasób
Miło, że Ziuta przyjęła małą tak naturalnie, jedna bolączka z głowy, Lilce też przejdzie, kto wie może rano zastaniesz je wszystkie razem zwinięte w hamaku . Młode mają wrodzoną umiejętność pozyskiwania akceptacji w nowym stadzie, niezrażania się mimo otrzymywanych razów. Mnie w podziw wprawiała ich cierpliwość kiedy ledwo co odtrącane już za chwilę wracały, jeszcze niżej przy ziemi. Ale uporczywie, niezmiennie.

Za Ronję !