Podebrałam kartonik mojemu kocurowi 
Mała Enigma (tak nazwałam maleństwo, które z nami zostaje) miała dzisiaj pierwsze piesze wycieczki z babcią i ciocią. Ani ona ani one nie wykazywały większego zainteresowania. A teraz Faramuszka siedzi na ściance swojej klatki, Enigma na swojej i wąchają przez kratki
Jakby nie mogły wcześniej się zapoznać. Ach te baby!Z dnia na dzień odkładam coraz bardziej wizytę Gaji u weterynarza. Boję się, tak bardzo się boję, że będę musiała podjąć decyzje o jej uśpieniu
Moja perełka od dzisiaj ciągnie za sobą już dwie łapki Kilka razy spadła z górnej półeczki. To tak bardzo boli A jeszcze niedawno była malutka, jak te okruszki w klatce obok. Już nie wiem czy dobrze robię, że zostawiam sobie Enigmę... Kiedy ten ból powraca zaczynam nienawidzić miłość do szczurów i mam ochotę rzucić to wszystko. Kiedy jest dobrze, pławię się w tej miłości. Kiedy jest źle zapominam o dobrym. Byłam silna, już nie jestem
...a może po prostu się oszukiwałam przez ten cały czas, nie wiem.
Ja Tobie też życzę dużo dużo duuużo dobrego i mnóstwa siły, która jest Nam obu teraz potrzebna.
Ach, te pulchne brzuszki... Właśnie dostały kukurydze. One ją uwieeelbiają! I jak widzę maluchom też smakuje, bo na spodeczkach brakuje już połowy... i wciąż ubywa 
Zaraz się zastrzelę.
