Od jakiegos czasu korzystam z forum więc postanowiłam zaprezentować również swoje szczury i przybliżyć Wam po krótce moją historię
Mam również sporo ładnych zdjęć swoich szczurasów więc zamieszczę kilka - może Wam sie spodobają Posiadaczem szczurów stałam się stosunkowo niedawno - w październiku zeszłego roku. Zawsze uwielbiałam zwierzęta i w rodzinnych domu miałam/mam ich dużo (chomiki, myszoskoczki, rybki, kot,psy). 3 lata temu opuściłam rodzinny dom i wyjechałam na studia. Na 3 roku wyprowadziłam się z akademika, zamiszkalam w samodzielnym pokoju i zapragnełam przygarnac jakiegos zwierzecega przyjaciela. Zdecydowałam się na szczura ponieważ wydawał mi sie mało kłopotliwy i ogólnie mały. Pierwszego szczura zakupiłam w sklepie zoologicznym (wtedy jeszcze nie wiedzialam, że nie wolno). Pragnełam mieć czarnego - jednak nie było, dlatego wybrałam najciemniejszego jaki był, przez sklepowych "fachowców" zostałam poinformowana, że wybrany przeze mnie egzemplarz to samiec. Maluch zamieszkał w niewielkiej klatce i dostał na imie Cyryl. Mijały kolejne dni a Cyryl nie wychodził z domku, byl przestraszony i smutny. Martwił mnie tez fakt że pomimo pokaźnych rozmiarów Cyryl wciąż nie ma jąder, martwiłam się ze jest obojniakiem (czytalam o takich przypadkach). Te własnie obawy skloniły mnie do szukania pomocy na forum. Kiedy opisalam swoją sytuacje, szanowni użytkownicy forum gruntownie mnie zbesztali. W ten wlasnie sposob zostalam uswiadomiona o koniecznosci nabycia drugiego szczura i reszty zmian które niedlugo pozniej nastąpiły
Zaczełam wnikliwie studiować forum i poszerzyłam swoją wiedzę o szczurach. Dowiedziałam się też, że moje obawy co do obojniactwa Cyryla są niesłuszne, ponieważ jest on po prostu kobietą - i tak oto Cyryl stał się Cyrylką.
to jedno z pierwszych zdjęć małej i jesczze szarej Cyrylki - szczurk pozniej zjasniała i teraz jest prawie biała 
Tu jescze fotka z młodosći i z ciemnym futerkiem 
Tu już dorosła, piękna Cyrylka Jest bardzo szczupła i drobna, o wiele mniejsza od Fifki, ale za to bardzo ładna 
W okresie świątecznym zakupiłam nową, dużą klatke w której zamieszkała Cyrylka i jej nowa towarzyszka - Fifka
Fifka została adoptowana poprzez to własnie forum od Ilony z Bychawy pod Lubliniem. Wiem, że kilkoro z Was ma braci i siostry mojej Fifki Towarzystko Fifki bardzo pozytywnie wpłyneło na Cyrylkę - zaczeła być wreszcie wesoła, stała się bardziej odważna i chętna do zabaw Oba szczurki szybko się polubiły i stały się nierozłączne Fifka od początku dała poznać swój niepokorny charakterek - już od 1 dnia u mnie wychodziła samodzielnie z klatki i spacerowała po pokoju, zaczepiała domowników, niszczyła co tylko mogła - ogólnie łobuzowała. W przeciwieństwie do Cyrylki która jest spokojna i grzeczna, Fifka jest niegrzecznym łapserdakiem Bardzo lubi towarzystwo ludzi, jest bardzo kontaktowa, czasem wręcz namolna- uwielbia dokuczać, włazić na głowe, wchodzić do talerza gdy sie coś je itp. Wniosła do mojego życia wiele humoru i radości a mój pokój dziękki niej ożył Fifusia lubi sie też objdać i podkradać smakołyki
Robi dużo śmiesznych rzeczy i mimo szkód i spustoszenia jakie zrobiła w pokoju, ciężko się na nią o cokolwiek gniewać, jest po prostu urocza Niestety ma jedną powazna wage - w nocy piłuje pręty 
Probowalam roznych sposobów by ją tego oduczyć, ale nic nie przeszlo, chodz ostanio piłuje mniej Robi to dlatego, że uwielbia wybiegi, nienawidzi wrecz siedzenia w klatce. Moje szczurasy są na wybiegu przez cały dzien, zamykam je w klatce jedynie na noc i Fifka wyraznie nie moze sie z tym pogodzić. Cyrylka znosi to normalnie, lubi klatke i hamak, czesto sama do niej wchodzi żeby sie przespać, zaś Fifka stara się unikać klatki jak ognia. Nie wiem czemu.
Fifka w trawie 
] Tu zwiedza skalniak 
A tu ze mną 
Tu Fifka samodzielnie się pożywia. Zjadła kasze i popiła herbatą 
A tu dziura w łóżku którą szczury wygryzły, teraz włażą do środka wersalki i mają tam urządzone gniazdo do ktorego znoszą śmieci i jedzenie Ostatnia z moich szczurzyc to Dżuma
Nie planowałam mieć 3go szczurka, wydawało mi sie że przy moim trybie zycia (czeste wyjazdy i przeprowadzki) bedzie to duzy kłopot. Wciąż jednak bardzo pragnełam adoptować jeszcze jednego malucha i czesto o tym wspominałam i chyba dlatego dostalam Dzume w prezencie przyjmując Dżume byłam pełna obaw, a rownoczesnie niezwykle szczesliwa. Był to bardzo piękny dzień. Troche sie obawialam o roznice wieku jaka jest miedzy szczurami, jak to bedzie z łaczeniem, ale naszcescie obyło sie bez wiekszych problemów. Na początku oczywiście szczury troche sie biły, nie od razu zaakceptowaly małą, ale po 2 dniach wszytskie spały już razem przytulone Fotki malutkiej Dżumy ( prześliczna jest )
Wielka chwila: pierwsze wspólne leżenie starszych szczurów z małą Dżumą
A tu jeszcze kilka wspólnych fotek szczurów:
To tyle narazie, mam nadzieje że zdjęcia sie Wam podobają i może ktoś zechce skomentować
Pozdrawiam serdecznie
