moje szczupaki kochane

[Entreen]

Humbaczku...

Trzymaj się...

[ol.]

Sekcja wykazała mocno zmienioną strukturę nerek i wątroby, oraz jelita w stanie zapalnym. Nie było guzów. O ile jelita dziwią, bo Humbak cały czas miał apetyt i żadnych kłopotów z wypróżnianiem, to nerki i wątrobę najprawdopodobniej zniszczyła cukrzyca (o ironio, w chwili kiedy zdawało się, że organizm zwalczył ją – to ona zwyciężyła...)
Co było bezpośrednią przyczyną śmierci nie wiadomo na pewno, jeśli nie były to przyczyny krążeniowe (lekarz nie potrafił ocenić stanu serca) ani neurologiczne (brak sekcji głowy), mogła być – intoksykacja w wyniku niewydolności nerek.
Dzień wcześniej Humbak był nieswój, ale złożyłam to na karb gorszego dnia 2,9 latka, postępującego czegoś czego nie potrafiliśmy nazwać, co miałam nadzieję wyjaśnić w Warszawie...
Po tym jak zamknęłam jego i Karliczka, pochrupał kolacji i poszedł spać.
I takiego go dotknęłam rano, już zaklętego na wieczność...

Jak dotąd tylko tyle jestem w stanie napisać
o Humbaku ;(

A ciosy padają kolejne. Wczoraj robiliśmy posiewy Karliczkowi i Asłanowi, ale wyszło dużo, dużo więcej:( Oboje mają powiększone sylwetki serca, z objawami zastoinowości płucnej, powiększone wątroby. Dla lepszej diagnostyki zalecane jest echo, którego wczoraj nie udało się zrobić, bo aparat był zepsuty i godzina nie ta;/ U Nusia wczoraj dr Godlewska podjrzewała tylko możliwość ropnia trzonowca (trzonowców ?), dziś po obejrzeniu zdjęć przez stomatologa, przekazała mi, że jest to niemal pewne... To może wyjaśniać bunkrującego się i stroniącego od aktywności Nuśka w ostatnim czasie, coś co brałam dotąd za wymęczenie psikaniem.. Kiedy psikanie właśnie może być od ropnia, jeśli ten się przeżarł :X
Coś przedarło się również do uszu jednego i drugiego...
Asłan podnato – dziś przyszły - nieładne parametry wątrobowe...
Wyzzuta jestem z sił całkowicie. W najbliższym czasie trzeba nam więc znów do Warszawy – na echo, które szczupaki dadzą albo nie dadzą sobie zrobić, i na ekstrakcję zęba (-ów ?), do którego Nusiek, ze zwględu na serce, zakwalifikuje się, albo i nie, i która może się udać, albo...


W tym wszystkim zaczęłam nawet myśleć, że dobrze dla Humbaka, że poleciał...
Że nie musiał spędzić w ostatnich dniach życia 18 godzin w podróży w popsutych pociągach
że już nie musi dzielić się czasem z resztą potrzebujących
że nie będę musiała w niedalekiej przyszłości podejmować za niego decyzji, których tak nienawidzę...
I nie wiem jak mogę tak myśleć
.. bo chciałabym bardzo mieć go jeszcze tu

[unipaks]

Tyle złego nęka biedne ogonki, że aż serce boli Ol, tulę...
I zaklinam niebo o dobry obrót spraw, tak by działo się lepiej. Trzymajcie się jakoś...

[zocha]

Humbaczku aż brak mi słów... bliski memu sercu...

Ol. przytulam.

[*] dla Humbaka


Trzymam mocno kciuki za Asłana i Karliczka! Oby z każdym dniem było coraz lepiej.
Trzymaj się cieplutko ol.

[altelily]

Mam nadzieję, że wszystko się w końcu wyprostuje. Trzymam kciuki za szczurasy i przykro mi z powodu Humbaka.

[ol.]

Pomocną dłoń wyciągnęła do nas Starsza Pani - i Asłan z Karliczkiem są od wczoraj z powrotem w Warszawie na dodatkowe badania. Trudno wyrazić jak ta pomoc podniosła mnie na duchu. Choć z górnej klatki perfecta zieje pustką, a sięgając z rana siłą nawyku pod taczan natrafiłam na puste legowisko, to wiem, że jest to dla nich najlepsza opcja i cokolwiek nas czeka – potoczy się w najlepszy z możlwiych sposobów nie w moich rękach, ale w tej chwili dzięki Starszej Pani

Kciuki się przydadzą, zwłaszcza Asłanowi, żeby z tymi zębami coś dało się zrobić...

[unipaks]

Ol., jakie wieści? Napisz jak idzie leczenie w Warszawie. Przesyłam wirtualne głaski

[ol.]

U Karliczka zdiagnozowano zaawansowaną kardiomiopatię rozstrzeniową;( Nie jest to dobra nowina, ale ponieważ docierają o maleńkiej pocieszające wieści, że energii ma w sam raz, w pasji budowniczej zanurzona po uszy, że z Nuśkiem tworzy równie zgodne i tulaśne duo co z humbakami – jestem dobrej myśli i wierzę, że dobrane leki tylko jej w tym wszystkim pomogą.
Asłana wyniki kardiologiczne lepsze, dysfunkcja jest na tyle lekka, że dostał pozwolenie na zabieg. Poprosimy zatem o kciuki w poniedziałek - i dalej... bo niestety nikt nie obiecuje, że na tym sprawa się zakończy;(
Para pozostaje pod czułą i uważną opieką Starszej Pani, i niestety - aż do wygojenia Nuśka, bo tu na miejscu nie dalibyśmy rady kontrolować gojenia, o zaradzeniu komplikacjom nie wspominając...
Ale tfu wszystko ma się udać ! i Nuśku uwolniony od bólu wróci razem z Karliczkiem !



Ze wszystkich rozstań, które los ostatnio przyniósł - tę dwójkę jeszcze odzyskam



trzeci...
;(

Humbak
Serce bijące szczupakowa, zbieram się, ale nadal nie potrafię zamknąć słowami tego istnienia
o imieniu i charakterze, tak bardzo podobnych słońcu pierwszemu szczupakowa




Kiedy zapadła decyzja, że Humbak zostaje z bratem w domu rodzinnym, nie szukałam już następcy Hermana, akceptując, że miałam szczęście spędzić z nim życie, a teraz miejsce swoje ustąpił innym, pozwalając im być innymi...
i nie widziałam w w Humbaku nastęcpy potem, po prostu byłam wdzięczna za dar drugiego wielkiego szczura, który tak samo porywał charyzmą



Był alfą chłopackiego stada, z humbaczaną dynamiką i tętentem, z przytupami, parsknięciami i zamaszystkością obycia, które chyba tylko w jednej czarnej jaszczurówce budziły grozę. Przy całym bowiem zamiłowaniu do włodarzenia, nie skrzywdził nikogo nigdy - wiedział o tym Hugonek, wiedział Bies, wiedziały dziewczyny, że nawet jeśli staranuje – to i tak przyjaźnią wiedzion, którą też niewiele później okaże... ale tylko na chwilę – bo powołanie, bo sawanna !...
Odnajdywał się kiedy było potrzeba stanąć w obronie delikatniejszego Hugonka, przywołać do porządku chłopców, okazać „dodatkową uwagę” Asłanowi, którego neurotyzm jedynie nie potrafił tego zaakceptować.

Choć bywało i tak : )

To mi przypomina humbaczane różowości, jędrności, które zawsze były ucztą dla oczu i serca



Takie chwile były też zaproszeniem dla dłoni aby podążyć w tym samym kierunku

Inne niż te które były dla królestwa...




Nie chcę pisać o jego chorobach, bo nie pozwolił im sobą zawładnąć, wyłączał się kiedy wymagały zabiegów mu niemiłych i skupiał na tym co przychodziło dobrego.
Humbak, jak Herman potrafił celebrować życie...




Są szczury, które się kocha, i takie które budzą uwielbienie
Humbaku...

[Paul_Julian]

Humbaczka nie sposób opisać ani wieloma słowami, ani jednym.. Humbak to Humbak, no po prostu.

Posyłamy pozytywną energie i dużo siły dla Asłana i Karliczka, i dla Ciebie!

[unipaks]

http://i889.photobucket.com/albums/ac94 ... 18648f.jpg Wypiłeś to życie do dna, Humbaku kochany, wysączyłeś do ostatniej kropelki, choć z różnych pić przyszło kieliszków...
Wyjątkowy był z Humbaka szczur, i pięknie Go opisałaś, ol.
Biegaj z innymi za TM, szczurasku [*]
A dla chorutków i dla Ciebie ciepłe myśli i dobrą energię ślemy, żeby prędko wydobrzeli i wrócili, gdzie ich miejsce

[manianera]

Humbaczku... bez Ciebie to już po prostu nie to samo.
ol. - przytulamy

[ol.]

Wczoraj Nusiek przeszedł szczęśliwie jedno wywywanie zębów, jutro kolejne...
Oprócz jednej strony, trzonowce ma w złym stanie, co oznacza, że i "kolejne" nie musi być ostatnim:(
Pozostaje więc uzbroić się w cierpliwość i kolejną porcję kciuków.

[unipaks]

Niech wszystko jutro pójdzie jak trzeba i potem z gojeniem. Oby już nie trzeba było kolejnych resekcji...
Asłanku, trzymaj się kochany!

[ol.]

Trudno wyjść ze wspomnień.. tych jasnych, gdzie utraceni byli zdrowi, gdzie chodziło tylko o słońce, wodę i zieleń..
https://www.youtube.com/watch?v=KYDLYshPZQM
jakże ich barkuje ;(



________________




Uni, na razie ekstrakcji więcej nie będzie (przyznam, że sama nie wiem ile tych zębów ostatecznie w obu sesjach poleciało, muszę dopytać..). Dobre wiadomości to, że Nuś goi się dobrze, je twarde i korzysta z wszystkich innych dobroci gościny, jakimi go raczą, a raczą szczodrze:)
Karlik podobnie, ów w orgii ligninowej - buduje domy, szyje kołderki, swojego Nuśka w krynoliny stroi...
Niestety u obojga zidentyfikowano też w nosach wstrętne bakterie - u Karlika pseudomonas siedzi jak siedział, u Asłana - gronkowiec;( Oboje na marbocylu. U malutkiej ponadto pojawił się guzek na szyi, który jest powiększonym węzłem chłonnym, i oby tylko oznaką zapalenia, a nie niczym innym...
Wyczekuję wieści, że zniknął i że para może wracać do domu
(przy okazji szukamy też transportu W-wa - Poznań, gdyby ktoś słyszał..)


A w domu - miało miejsce doniosłe wydarzenie ! Moirowy potwór został ujarzmiony albo... blisko Łączenie było konieczne, bo inaczej białe myszki żyłyby pod ciągłym moirenowym ostrzałem, a że są o wiele bardziej ekspansywne niż Karliczek w ich sytuacji, który bawił na tapczanie i nie miał parcia na nowe terytoria – prędzej czy później któraś ucierpiałaby od jagodowej artylerii...

Łączenie oczywiście odbywało się wśród fuków i puchów unoszących się w powietrzu - na wstępie każdego z 7-dniowych posiedzeń Pomagało wynoszenie poza pokój, gdzie kocie wonie tonowały nieco wrogość wewnątrzgatunkową, ale, że włączały też dość mocne alarmy międzygatunkowe tylko dwa razy z tego korzystałam, woląc wolniej, a bez palpitacji...
Z czasem Alef bardzo zgrabnie potrafiła podejść Moirenę nawet w pełnym napuszeniu, tak, że kiedy atmosfera posiedzenia nieco opadała, zazwyczaj udawało się jej też spocząć przy Moirenowym boku.
Alef dała się poznać jako ta dojrzalsza z myszek, Scherzolowy trzpiot potraktowany przez Moirenę gasł zdezorientowany (a po pół minucie jak już mu wywietrzało z głowy o co poszło, z powrotem przeginał ), Alef nawet kiedy było gorąco nie wpadała w panikę lecz łapkami i wzrokiem podejmowała negocjacje pokojowe.
Do tej pory Alefina wydaje się bardziej dorosła, wyważona, bardziej też jest damą, niż wesołek Scherzol latający na podwójnym doładowaniu...

Przesadzone do klatki - trzy dziewczyny w poszukiwaniu przyjaźni - przez pierwsze dni przypominały kule w maszynie losującej – rozpierzchnięte w pędzie po wszystkich ścianach klatki, w tym po suficie – białymi (już zarośniętymi http://s889.photobucket.com/user/crroco ... sort=3&o=2) brzuchami do góry.
Jeśli przypadkiem spotkały się oko w oko z Moireną i następowała konsternacja – na ułamek sekundy po czym oczy przekazywały sobie „koleżanko, ja tylko szukam wyjścia..” i mknęły dalej. (później jeszcze kilka razy, kiedy białasy, Scherzo zwłaszcza, przeliczyły się w swojej względem Moiry bezpośredniości – też korzystały z tej wymówki i wobec gotowej do bitki Moiry przechodziły w niewinną stójkę zadzierając nosek w górę „gdzie ta dziura w suficie, co powinna tu być” ).

Po tygodniu takich ćwiczeń stanęło stanęło na tym, że Moiren mieszka już z myszkami – śpi z nimi, je i cicho jest, ale tylko wtedy kiedy kaltka jest zamknięta... Uwolniony Moir co sił w nogach biegnie do agutów, wyiskać się i wytulić, skorzystać z miseczki, z kuwety... a także ofukać i odciąć od JEJ klatki wszelkich fruwających po zewnętrznej stronie białych intruzów;/ Kiedy przyjdzie na wybieg, zwykle wcześniej wypachniona agutami, ma od razu na karku dwie małe pragnące zbilansować zapachy, a więc jest powód do napompowania wielkiej niebieskiej kuli zagłady i znów włączenia trybu kung-fu...
Ale przynajmniej wiem, że już nic im nie zrobi i na myszki przestają jej manifestacje mieć jakieś realne działanie – pod zmasowanym atakiem stęsknionych białasek - pozostaje Moirze uciekać z piskiem do agutów
Wkładam je na noc do klatki, bo 2 minutach "bilansowania" jest spokojnie.

Zdaję sobie sprawę, że to wyrwanie Moiry ze stada, które ją, wcześniej samotną, przygarnęło i pokochało jak swoją, jest w pewnym sensie okrutne;( Ale po pierwsze - tego stada i tak kiedyś zabraknie, a połączenie starzejącej się Moiry z innymi szczurami byłoby jeszcze trudniejsze niż teraz, a po drugie - do tego czasu ona sama żyłaby w ciągłych nerwach, że po jej włościach kręcą się obcy, których nie może dosięgnąć (jak było przez 2 pierwsze tygodnie), a gdyby ich dosięgnęła – nic dobrego dla obcych (Scherzo jeszcze przed łączeniem zaliczył dziaba w łopatkę)...
Mam nadzieję, że z czasem będzie jej łatwiej dzielić czas i uczucia między stare i nowe stado


Dziś trochę zdjęć z łączenia, a jutro wszystkie dziewczyny:



Błagalnice:



i zmasowany atak na ludzką wrażliwość

w tym - ...

w szeregu zbiórka aż w końcu :

I kilka Alefinków, bo Scherzo trudno statyczną złapać;)

[unipaks]

Ol., okrutnico - jak mogłaś na to patrzeć..? http://i889.photobucket.com/albums/ac94 ... 7c40f2.jpg
http://i889.photobucket.com/albums/ac94 ... 9414b4.jpg Jagoda usiłuje zemknąć przed białaskami hehe
Cudna gimnastyczka - akrobatka podsufitowa http://i889.photobucket.com/albums/ac94 ... be05bf.jpg
http://i889.photobucket.com/albums/ac94 ... a62ef5.jpg miły sercu obrazek, oby już tylko takie były
http://i889.photobucket.com/albums/ac94 ... adcadb.jpg Te waciki, eh...
Za Asłanka dalej ściskamy palce, żeby sprawy szły nadal jak najlepiej, a także za zniknięcie guzka u Karliczka, i żeby udało się paskudne wciórnastki szybko i jak najskuteczniej zlikwidować. Głaski dla szczupaków od nas!