Moderator: Junior Moderator
Ja też nie byłam początkowo pewna, czy wszystko robię dobrze. Generalnie chodzi o to, żeby trzymając szczura głową w dół rozpędzić go, a gwałtowne zatrzymanie działa na to, co utknęło tak, jak na człowieka gwałtowne hamowanie pojazdu.
Zadławienie to nie fajna sprawa, dobrze, że wszystko się udało. Jesteś dzielna 
Bubo, zęby zjadłam na odchudzaniu i przemianie materii, sama kilka lat temu zrzucałam 30kgBuba pisze:Ja się odchudzam i co jakiś czas też łapię takie zawiechy wagi. Więcej ruchu, mniej dodatków. Może poczytaj też, co u ludzi poprawia przemianę materii?
Jeśli nie da się inaczej, będę pilnowała, aby bab choć nie tyła Na razie się udaje Nie ma problemu, mogę odgrzebać jakieś foto i zrobić notkę przypominającą, kto jest ktoBuba pisze:P.S. Muszę się przyznać, że jak czytam tyle wątków na raz ( szczególnie, że nie czytam na bieżąco) to mylą mi się historię
Może przedstaw jeszcze raz wszystkie baby? Jeżeli uraziłam to przepraszam.
Teraz Kluszon ma ok. 21 miesięcy.
Przygarnęliśmy Pączka - Pączydło, Pączkowską. Imię miało być odczynianiem uroku, bo była tak chudzieńka... zadziałało jak złoto 
Fuzziki mają pokręcony meszek na ciele, w tym także poskręcane rzęski, które zawijają się pod powieki, gdzie dostają się przez to zarazki i powodują róże zakażenia. Niektóre mają też po prostu problemy genetyczne z samą budową powieki, przez co są bardziej na takie problemy narażone. Najpewniej dostaniecie jakieś kropelki lub maść, ale poza tym, jak już będzie wyleczona, możesz na co dzień obserwować oczka i rzęski i od czasu do czasu przemywać solą fizjologiczną, to pomaga utrzymać higienę oczek trochę dłużej - mówię ja, która z oczkowymi problemami Kiry zmagam się praktycznie odkąd się u mnie pojawiła Kciuki za bezproblemowe ciachnięcie wciąż mocno trzymamy! Wiem, że dawno nie było zdjęć, ale zmieniłam kompa i mam chwilowy kłopot z zrzucaniem. Obiecuję niedługo się poprawić Nie bawią w mordobicie, nie biją - bawią jak maluchy Pączek na kanapie zaczepiała Liw, przewalały się, przewracały, ale tak leciutko, delikatnie - no nie poznaję koleżanek Żadnego puszenia i kopania Ostatni raz takie coś w naszym domu było, kiedy Liw i Tulia były maleńkie Odwiedziła nas w niedzielę para młodych ludzi, poznanych na zupełnie innym forum - zachciało im się szczurów, poradziliśmy więc, skąd mogą je wziąć, i zaprosiliśmy do siebie, aby zobaczyli ogony, klatkę, zabezpieczenia i wypytali o wszystko, co ich dręczy. No i zwykle wyglądało to tak, że Liwcia się najpierw normalnie witała, potem łaziła po gościu znacząc go corazczynała być natrętna, wycierać się o mebel i puszyć i robić dziwne rzeczy z ogonem, a na koniec zaczynała p mocniej, potem zaczynała podszczypywać. Próba odsunięcia jej kończyła się lekkim, bo lekkim, ale jednak dziabem. A tu... połaziła, posiuśkała, zgarbiła się i zaczęła wycierać i nagle... przestała, zrobiła minę, jakby zupełnie nie pamiętała, po co zaczęła to robić, jakby zdziwiona swoim zachowaniem i... wróciła do swoich spraw, zostawiając gości w spokoju No i nie ma kto już bronić domostwa Miałam przeczucie, pisząc o niej w pierwszych notkach "Jej Wysokość" Któregoś wolnego dnia wypuściłam dziewczyny rano (no, dla mnie rano to najwcześniej od 11 ). Jak zwykle o takiej godzinie, baby po wyjściu z klatki zmieniły tylko lokal do spania, ale Kluseczka poszła ze mną do kuchni, gdzie przygotowywałam coś do jedzenia. Kluseczka maleńka i nie do upasienia jak dotąd, reszta spała - więc mówi do mnie moja księżna - daj coś do żarcia, zjedzmy śniadanko! Dałam kawałek grahamki. Zjadła ze smakiem, oblizując się co chwilę, omnomnom, jakie pyszne. Widzieliście kiedyś szczura, który, zamiast pochłonąć to, co dostał, rozkoszuje się każdym kawałeczkiem, mlaszcze, ciumka...? No więc zjadła grahamkę. Daję drugi kawałek - nie-e, daj coś innego, rzekła wymownym gestem moja królewna, odkładając bułę pod szafkę i ciągnąc za nogawkę. Dostała więc kawałek sera i znów - o mamo, jakie pyszności Znów zjadła tylko jeden kawałeczek, i zmiana ma być. Dama przecież niczym się nie obżera po kokardkę, wszystkiego kosztuje po troszku Papryka, ogórek, kawałek mięska... pojadła i poszła spać Bardzo jej tego zazdroszczę Umiar nie dotyczy jedynie karmy w misce. Pożera masakryczne ilości. Od miesięcy już pochłania przez dobre pół godziny od postawienia miski, chwile biega, a potem znów idzie szamać. Hm, metabolizmu też zazdroszczę A to przecież rodzina :> U mnie to Kira jest królewną, coś w tym jest... No chyba faktycznie zdejmę Pączek jeszcze w lecznicy rozpruła się 3 razy, rozpracowując w 3 sekundy każdy rodzaj szycia łącznie z klamerkami, więc odebraliśmy ją już w kołnierzu, Kluska była grzeczniejsza, bo tylko troszkę rozlizała. W naszej lecznicy używają teraz kleju zamiast szwów, może dlatego dziewczyny nie gmerały, natomiast Kluska ma niestety fioła i na punkcie ściągania szwów, i lizania ran i stąd głównie kłopoty. Ale w razie czego dostaliśmy od dottore kawał kliszy do RTG i jakby co, będziem robić kołnierz Może się uda Do tego jeszcze trzeba jej przynieść, podać, tudzież zanieść ją, np. do kuchni do miski z domowym gerberem - bo zanim ona rozważy, czy działać absolutnie poniżej swojej godności i pójść sama, to wszystko jej zeżrą Zanim zdążyła się dobudzić i zorientować, kto sobie pozwala na takie chamstwo i impertynencję, było po wszystkim Nie miałam czasu bić księżnej pokłonów, bo mi się przysnęło Chyba już dawno powinnam przestać się łudzić, ze to człowiek ma szczura, szczególnie takiego Stado trzyma żelazną łapą, nieznoszący sprzeciwu tyran, ale wzięta w dłoń w celu zrobienia czegokolwiek wije się i krzyczy, a pogłaskana przez obcego ma najprawdziwsze zniesmaczenie na pyszczku Wzięta w dłoń na własnych włościach przez gościa z szoku nieruchomieje, a pysio wyraża szok i niedowierzanie, no takie chamstwo! Jak śmiał! Wiecie, że mówię do niej często "Pani Klusko"? Same kropelki zresztą jej nie przeszkadzają, no ale żeby usiadła na chwilę spokojnie... trudno ją przytrzymać, czort jeden wie, jak dałam radę zrobić jej zastrzyki. I z raz udało się obciąć pazurki, ale darła się tak, że jej odpuszczam wszystko, co nie jest absolutnie konieczne. A my kciuków nie puszczamy No po prostu chcielibyśmy już to mieć za sobą, bo od tygodnia żyjemy w stresie i oczekiwaniu, cieszyłam się też, że Michał będzie w domu i będzie mógł na spokojnie dopilnować Czarnuszki i zapewnić jej komfortową opiekę. A tak, będę musiała zabierać ją do pracy ze 2 dni, a dla niej każda taka wycieczka, obce miejsce, ludzie i zapachy to dodatkowy stres, przeżywa wszystko bardzo długo 
