Moj najwiekszy szczurzaki nazywa sie Diana i formalnie jest 4 miesiecznym jamnikiem
Problem w tym, ze do konca chyba jej mama nie nauczyla co to znaczy byc jamnikiem, bo ma jeszcze pare innych cech, raczej niejaminicznych
Ubostwia szczurze wiorki ( szczegolnie wciagac kichawka ) i ziarenka ( wciaga wszystkie wysypane z klatek ). Potrafi godzinami siedziec i gapic sie na szczurzaki. Oczywiscie szczurzak to swietny kumpel dla Diany ale rzadko ktory chce sie z nia bawic 
Moze nie warto zaczynac znajomosci od atakowania lapa :?: No niestety Diana jest na tyle glupiutka, ze wszystkich 'kumpli' wita pacnieciem lapa - pewnie dlatego wiekszosc okolicznych psow jej rozmiarow i troche wiekszych stara sie jej unikac... Nie wspominajac o przebojowym uderzeniu 'z bara', ktorym od czasu do czasu stara sie powalic 'kumpla' na ulicy. Jak do tej pory z psich towarzyszy najbardziej pokochal ja staford w jej wieku ale na ich zabawy za dlugo nie moge patrzec ( ach, to moje slabe serce ).
Takze biednemu jamnikowi pozostaja inne gatunki ale ptaszki i kotki notorycznie uciekaja co wywoluje olbrzymi smutek w brazowych galeczkach, a wiekszosc robaczkow nie jest w stanie przezyc przyjacielskiego pacniecia mokra kichawa...
W tej sytuacji biedny jamnik nie ma innego wyboru niz wpakowac sie do najblizszego wyrka. Najlepiej z czlowiekiem w srodku
