od soboty jeden z moich szczurków bardzo spuchł, nazywał się Blejdzik, byłam znim u weterynarza, ale był zamknięty, więc poszłam w niedziele. Dał mu jakieś leki, zważył go i ważył 0,5 kg-bardzo mało. Chodziłam z nim codziennie, wydałam majątek, ale to nie ważne, wązny jest mój Blejdzik! We wtorek, 2 dni później od pierwszego zważenia stracił 20% masy swojego ciała, czyli ważył już 0,4 kg weterynarz powiedział że to tragiczny spadek masy ciała w stosunku do tak małęgo zwierzaczka, powiedział też (po przesłuchaniu jego płuc) że ma tragedie w płucach. Zaproponował mi eutonazje-czy jak to się nazywa-czyli uśpienie 
rozpłakałam się-byłam z bratem, i on powiedział że będziemy go dalej leczyć, nie ważne ile to będzie kosztować. Wiedziałam że Blejdzik się męczy, ale nie miałam odwagi by się znim już tak szybko rozstać. Więc leczyliśmy go. Wczoraj, szłam do weterynarza też z bratem, i spotkaliśmy kumpla, chciał zobaczyć Blejdzika, otworzyłam pudełko w którym go trzymałam, i zobaczyłam, że nie żyje. Tak zaczełam płakać, do teraz, jak to pisze to becze. Jest mi ciężko. Zakopałam maleństwo w lesie. Biedak. Tera drugi szczurek jest sam w klatce ja nie mogę, kończe już 
mam nadizzeje że wszystko bedzię oki, bo już wytrzymać nie moge bez niego, przytulam się, i spię nawet z takim malutkim kocykiem, który właśnie pogryzł Blejd