Moja mała przez tydzień się czaiła, zanim zaczęła wędrować. A kiedy trzeba ją zamknąć, to wygląda (jeżeli tak to mogę ująć) na zawiedzioną. Ale też siedziałam w pobliżu klatki, głaskałam, nie zmuszałam do niczego i sama się przekonała, że nie ma się czego bać

Nie mogę się doczekać wiosennego słońca, żeby Fiona zapoznała się z trawą:D I ona chyba też nie, bo przy oknie niucha intensywnie i jakby mogła, to pewnie już by teren zbadała:)

Moje dwie współlokatorki dosyć łatwo dały się przekonać. Miały wcześniej zwierzątka, ale nigdy szczura, więc były ciekawe. Zastrzegły tylko, że mam pilnować sprzątania i na noc zamykać klatkę. I tak też robię. Natomiast przez większą część dnia jest otwarta, dziewczyny głaskają, dokarmiają i uważają...

Wychodzi na to, że moja Fiona też ma adhd. Pod kołdrą, pod łóżkiem, w szafie i za szafą, wszędzie jej pełno uwielbiam te szczurze susy

[Pierwszy post. Witam wszytkach serdecznie ]