Dzikusek u krwiopijki

[Miszaro]

Jestem zachwycona tym pomysłem;)
Uważam ze kolega dla mojego ogoneczka to cudowne rozwiązanie do poskromienia jego nadpobudliwości i zaspokojenie ciekawości
Proszę o uciskanie i wymizianie od mamusi:]

[ol.]

(ta wymiana zdań, to chyba stąd, że dzikusek stał się po trosze dobrem forumowym i każdy chciał swoje trzy grosze wtrącić, żeby mu jeszcze lepiej było, łącznie ze mną ; ale co do mnie już się przekonałam, że krzywda mu się żadna nie dzieje i dziać nie będzie, także teraz już tylko cieszyć się z postępów malucha)

Fajnie, że będzie miał kolegę Nawet jeśli jego relacje z Tobą zmienią się trochę, nie musi to oznaczać, że stracie kontakt, który w tej chwili jest tak dobry. Maluch ćwiczy umiejętności zapaśnicze, przepraszam - mężczyzna
A jak mężczyzna ma na imię ?

[krwiopij]

Myślę, czy by się w zoo nie zorientować jutro, czy oni tam szczurów przeznaczonych do zabicia nie mają (cholera mnie bierze na samą myśl, ale mniejsza z tym). Jeden w tę czy drugą stronę nie zrobi im różnicy, a dla niego różnica byłaby dość znacząca... Muszę się w okolicach gadziarni wypytać.

Co do imienia, to prawdę mówiąc jeszcze nie jestem pewna. Na razie jest nazywany koszmarkiem, smarkatkiem, dzikusiem czy wstręciuszkiem - albo coś w tym stylu. Nazywany był też Bobkiem i Zadziorkiem (to mu pasuje i zostanie - ale raczej jako drugie imię). Na razie myślę, że on nazywa się Sokrates (skojarzenia z greckim filozofem lub niezbyt mądrym filmem "Willard" nie są trafne). Jednak jako że pewności wciąż nie mam, pozostanę póki co przy szatanku i paskudku...

[Basial]

Tak miło czytać, że mały rozwija się dobrze i bawi się rękami (zazdroszczę).
Zdaję sobie sprawę z ogromu zajęć, ale nieśmiało poproszę o chociaż jedno zdjęcie smarkatka . Agutki są piękne, a tu dziki agutek może cieszyć nasze oko (no i coś na pulpit by się przydało ).

[krwiopij]

Ze zdjęciem będzie problem. Aparat mi siadł, daję słowo... Kilka zdjęć w zoo udało mi się zrobić i złośliwy mechanizm odmówił współpracy. Rodzice wracają za jakiś tydzień, więc na pewno wtedy uda mi się jakieś fotki porobić. Choć mam nadzieję, że szybciej mój sprzęt naprawiony zostanie.

[ol.]

Na razie jest nazywany koszmarkiem, smarkatkiem, dzikusiem czy wstręciuszkiem - albo coś w tym stylu.

Nie ma to jak słodki przydomek dla milusińskich im który badziej czaruje, tym jakoś tak naturalniej przychodzi go np. wstręciuszkiem zawołać, prawda ? Ale co tam, niech wie, że go hołubią

Sokrates mi się dotąd tylko z Grekiem kojarzył, ale może już niedługo również ze burym szczurkiem ?

[Basial]

Na zdjęcia tak wspaniałego agutkowego mężczyzny poczekam bez narzekania choćby dwa tygodnie
Mizianki od naszej człeko zwierzakowej rodzinki

[krwiopij]

Ten aparat to beznadziejna sprawa. Rozłożył się akurat wtedy, kiedy przydałby się najbardziej...

Mały rośnie. Z dnia na dzień ciężko to zauważyć, ale to już naprawdę kawał szczura jest. Zupełnie nie przypomina ten lekko przerośniętej myszy, którą przywiozłam do domu zaledwie 10 dni temu. Jest bardzo przystojny, męski i w ogóle nadzwyczajny. Rewelacyjnie bawi się z ręką - szczypie, podgryza i ucieka w podskokach. Futro ma przepiękne. Nie taki śmieszny dziecięcy puszek, ale eleganckie ubranko prawdziwego dzikiego szczura. Stylowe i praktyczne. Gęste i lśniące, gładkie jak aksamit. Nic, tylko go obedrzeć z tej cudnej skórki i pokrowiec na komórkę zrobić... ;>

Bardziej mnie martwi, że wciąż kumpla nie mamy. Liczyłam na to, że szybko znajdziemy jakiegoś dzieciaka w podobnym wieku w Łodzi, Warszawie czy Lublinie - ale nie znaleźliśmy. W zoo nic nie udało mi się ustalić. Zawsze mogę iść do pierwszego lepszego zoologa, ale jak pewnie wiecie, to nigdy nie jest dobra opcja. Czekamy więc cierpliwie, aż pojawi się jakieś ogłoszenie. Wybrzydzać nie będziemy.

[krwiopij]

W ogóle śmieszny jest strasznie. Jak każdy chłopiec uważa najwyraźniej, że spanie we własnym łóżku jest dla mięczaków - i dzielnie robi sobie norki w różnych dziwnych miejscach. Wczoraj próbował zamieszkać w subwooferze (szczur w głośniku, zgroza - mały fan ciężkich brzmień mi tu rośnie). Dzisiaj wymyślił sobie legowisko na półce, za książkami. Umie sam tam włazić, zrzucił na dół niepotrzebne rzeczy i z zadowoleniem przyjął ode mnie skrawek chusteczki, który podsunęłam mu pod nos. Zaniósł ten skrawek w wybrane miejsce i od razu przybiegł po następny. Już wie, spryciarz jeden, że lubię go i dbam, żeby niczego mu nie brakowało...

[Ogoniasta]

Jakie fascynujące musi być obcowanie z takim dzikuskiem. Obserwacja zachowań, wyglądu...wszelkich różnic i podobieństw do tych "naszych", udomowionych.
Ja na przykład, wszystkie Twoje opowieści "pochłaniam jednym tchem". ....i z niecierpliwością czekam na fotki dzikiego przystojniaka.

[Telimenka]

Ehh szkoda ze aparat sie rozłożył . Bo widze po moim Flosie jak rosnie a co dopiero taki dzikusek. To musi byc duza zmiana.
Ucaluj maluszka.. a Flos tez uwaza ze spanie w swoim legowisku jest dla mieczakow i spi na zwirku.. twardziel

[krwiopij]

On to jest mały pikuś w porównaniu z Maluszkami. To są dopiero prawdziwe dzikusy, nie to co ten rozkoszny mały kotlet. :> U nich te różnice widać i w wyglądzie i w zachowaniu dość wyraźnie. Są bardzo czujne i ostrożne, zawsze zapewniają sobie co najmniej dwie drogi ucieczki, nowe przedmioty badają uważnie wszystkie razem, kawał czasu nie jadły niczego nowego, póki Juni tego nie zjadła (obwąchiwały jej pyszczek i dopiero próbowały - bez tego największy smakołyk mógł leżeć nietknięty). Mały to wciąż dzieciak, więc szaleje jak wszystkie dzieciaki, z szaleńczą ciekawością poznaje świat i wydaje mu się, że wszystko służy do zabawy. No i je dużo, dzięki czemu rośnie jak na drożdżach. Idę mu właśnie mleczko zrobić - przepada za nim, więc wciąż je dostaje (mimo że taki duży zwierz się z niego zrobił). Poza tym on też nieufnie podchodzi do nieznanych przysmaków, więc muszę się trzymać tego, co dostawał od swojej pierwszej ludzkiej mamy.

Smarkatek wycałowany. Już nawet na zapas go wycałowałam, bo taki jest słodki i mięciutki, że opanować się nie mogę...

[Ivcia]

Dzisiaj wymyślił sobie legowisko na półce, za książkami. Umie sam tam włazić, zrzucił na dół niepotrzebne rzeczy i z zadowoleniem przyjął ode mnie skrawek chusteczki, który podsunęłam mu pod nos. Zaniósł ten skrawek w wybrane miejsce i od razu przybiegł po następny. Już wie, spryciarz jeden, że lubię go i dbam, żeby niczego mu nie brakowało...

Szczurom się wydaje, że te duże różowe to ma wszystko... Jak nie smakołyk, to chociaż miękką chusteczkę na legowisko.
Kto wie, może myślą tak jak koty, że my jesteśmy ich własnością

A nad brakiem zdjęć ja też ubolewam. Ciekawa jestem, jakby wyglądał ten pokrowiec na telefon...

[Akka]

nie mogę się doczekać fotek jednak liczę nadal na to że znajdzie się jakiś towarzysz na forum, i czekam na kolejne opowieści

[krwiopij]

Dzisiaj młody mężczyzna kończy 6 tydzień życia. Z tej okazji uznał, że nie będzie już grzecznie na biurku siedział i uparcie złazi po krześle na podłogę. A ja mu pozwalam - bo radochę mu to sprawia ogromną, a nie ma żadnego kłopotu, żeby znaleźć go, wziąć na ręce i z powrotem na biurko zanieść. Tak więc dzisiaj koszmarek zwiedza cały pokój, wspina się na szafki i stoliki, zagląda to toreb i plecaków, wtyka nos w szparę pod drzwiami i generalnie dobrze się bawi. Dziewczynom niezbyt się to podoba, ale że mały jest diabelnie szybki, zawsze im ucieka i krzywda mu się nie dzieje (i tak by się nie działa - one nie chcą go pogryźć, tylko sprowadzić do parteru i pouczyć o właściwym miejscu w hierarchii). Ponieważ już późna godzina (tak, dla mnie 21 to ostatnio dobra pora na zbieranie się do snu), idę zrobić mu mleczko i kładziemy się wszyscy spać.